Kegelbond in het schouwburgcomplex, wist men je
wel te vinden. Je deed dan dienst als omroeper, want
behalve op de reguliere kegelbanen werd er ook ge
gooid op banen die daarvoor speciaal in de foyer ge
legd waren. Om een goede doorstroming te bevor
deren was er dan een geluidsverbinding om clubs of
spelers op te kunnen roepen als zij aan de beurt wa
ren. En er moest natuurlijk een verslag van in de
krant komen.
Dat werd ook meestal nachtwerk en je moest op
passen dat je er een beetje nuchter vandaan kwam,
want er werd nogal rijkelijk geschonken. De kaste
lein moest tenslotte ook leven.
Van Nieuwsblad naar Dagblad
Het is inmiddels 1966. Voor de Gelders Overijselse
Courant een belangrijk jaar, want de krant werd ver
kocht aan Kluwers Courant Bedrijf in Deventer. Voor
de Lochemsche Handels- en Courantendrukkerij en
voor uitgeversmaatschappij De Tijdstroom was de
krant zo langzamerhand een blok aan het been ge
worden. Op maandag, woensdag en vrijdag lag zo
ongeveer al het andere werk stil, omdat de krant op
tijd de deur uit moest. Dat lukte overigens niet altijd
en dan moest er met pakken kranten in de auto naar
de postkantoren in Borculo, Neede, Eibergen enz.
gereden worden. Daarbij kwam dat men er toen reeds
van overtuigd was dat een nieuwsblad zich op den
duur niet als zelfstandige krant staande zou kunnen
houden.
Andere uitgevers van kranten waren er toen al over
uit om hun positie in de regio's te versterken. Daar
toe behoorde ook Kluwer in Deventer, een reeds lang
bestaand familiebedrijf. Dat was ook één van de re
den waarom de GOC juist aan KCB overgedaan werd,
want de GOC was ook een onderdeel van een fami
liebedrijf. De GOC werd toen ook meteen dagblad,
zodat er wat het werk betreft pootaan gespeeld moest
worden. De krant kreeg een heel andere opmaak en
in Lochem werden we verantwoordelijk voor twee
streekpagina's. De derde regiopagina kwam tot stand
in samenwerking met de redactie Zutphen (Zutphens
Dagblad) en de redactie Deventer Dagblad (Gorssels
nieuws). Iedere pagina moest een opening hebben
en dat moest dan een behoorlijk artikel zijn. Dat lukte
natuurlijk niet altijd, want zoveel belangrijk nieuws
was er gewoon niet in de Achterhoek. Zo presteer
den we het een keer om het verslag van een rundvee
keuring met een lange lijst aan uitslagen als opening
van de Lochemse pagina door te geven. Chef-redac
teur Klaas Vos was des duivels. Dat kon toch niet,
want geen enkel stadsmens las zo'n verslag. De GOC
was geen landbouwblad. Journalistiek bezien had hij
gelijk, maar hij toonde weinig begrip voor onze pro
blemen.
Zo'n rundveekeuring op de terreinen van Jan Rood
in Ampsen was voor de veehouders met roodbont
vee in de hele regio een belangrijke gebeurtenis. Ze
kwamen van heinde en ver en zelfs Belgische en
Duitse boeren toonden belangstelling. Als nieuws
blad waren we gewend er ruim aandacht aan te be
steden, al beperkten we ons wat de uitslagen betreft
28
wel tot de eerste prijswinnaars. Belangrijk voor mij
was vooral de nazit in hotel Meilink waar voor de
keurmeesters en helpers altijd een copieus diner werd
geserveerd, voorafgegaan door de nodige spiritualia.
Daar haalde ik dan ook mijn verslag vandaan, daarin
altijd voorgelicht door Arie Landeweerd, inspecteur
van het Nederlands Rundvee Stamboek (NRS).
Hectische tijd
Er brak een hectische tijd aan, want iedere dag moes
ten er minstens twee streekpagina's aangeleverd
worden in Deventer. Er moesten borderellen worden
gemaakt. Dat waren lijsten waarop precies stond
aangegeven welke kopij werd ingestuurd, de hoe
veelheid en welk artikel de opening van de pagina
moest worden. Na verloop van tijd kwam iemand
van de Deventer-eindredactie op het idee om ons de
pagina's te laten intekenen. Nico Scheen was daar
beter in dan ik. Voor mij was dat tekenwerk een ver
schrikking. Koppen maken kon ik ook niet, beweer
den de dames en heren van de eindredactie. Ze wa
ren meestal te lang, of niet lang genoeg. Al met al
veel haastwerk, want de kopij moest 's avonds bin
nen zijn. Aanvankelijk werd de kopij per busbrief
verzonden. De Gelderse Tramwegen hadden daar
speciale enveloppen voor en zo'n pakket gaf je dan
's avonds met de laatste bus mee. Later werden deze
busbrieven vervangen door treinbrieven. Zowel de
bus- als de treinbrieven raakten helaas nogal eens
zoek. Dan kwam er een noodkreet uit Deventer: 'We
hebben geen kopij ontvangen'. Er werd dan her en
der getelefoneerd, maar soms duurde het tot de vol
gende ochtend voordat alles boven water kwam en
dan kon niet alle kopij meer verwerkt worden. Wan
neer we 's avonds te laat waren voor de trein of bus,
moesten we met de auto naar Deventer om de kopij
af te geven. Dat gebeurde nogal eens, vooral wan
neer er raadsvergaderingen waren geweest. We kre
gen uiteraard ook andere werktijden, namelijk een
ochtend- en een avonddienst. Degene die ochtend
dienst had, moest dan onder meer alle politieposten
bellen met de vraag of er nog iets bijzonders was
gebeurd. Dergelijke berichten gaf je dan telefonisch
door. Later gebeurde dat per fax, maar die functio
neerde niet altijd feilloos.
Deel 3 in het volgende Land van Lochem
Land van Lochem 2009 nr. 1
