Memoires van Wout Klomp
(1916-2008)
Leven en werken van een bakker-journalist (2)
Wout Klomp
Op zondag 5 oktober 2008 overleed op 92-jarige leeftijd, de bekende regiojournalist Wout
Klomp. Vele jaren was hij werkzaam voor de Gelders-Overijsselse Courant, waarin hij tot
1980 in talloze artikelen verslag deed van het wel en wee in onze regio. In 2006 legde hij zijn
vele herinneringen aan leven en werken vast in een boeiend verslag, dat enige tijd voor zijn
overlijden voor publicatie ter beschikking werd gesteld aan de redactie van het Land van
Lochem. Hierbij het tweede deel van de herinneringen van een bakker-journalist, zoals Wout
zich zelf typeerde.
Elfstedentocht
De winter van 1956 brak aan. Het vroor toen
zo hard dat er een Elfstedentocht gereden kon
worden. Dat was op 14 februari. Er werd
toen in de Achterhoek uiteraard ook al druk geschaatst
en er was ook een trainingsgroep van jonge rijders
en misschien ook wel rijdsters. Hoe het zij, een aan
tal van hen, afkomstig uit onder meer Eibergen, Bor-
culo en Lochem, zag er wel wat in om deel te nemen
aan de Tocht der tochten. Dat drong uiteraard ook
tot de redactie van de GOC door en die was van
oordeel dat het best eens leuk kon zijn wanneer een
verslaggever ter plekke was om de prestaties van de
Achterhoekers te verslaan. Het is me ontschoten hoe
dat precies geregeld werd, maar wel weet ik dat we
er per auto heenreden en dat we in bijna alle steden
de rijders hebben gevolgd, behalve in Bartlehiem en
Dokkum. De automobilist reed 's avonds terug naar
Lochem met de filmpjes om die vast te laten ontwik
kelen. Ik overnachtte in hotel-restaurant De Groene
Weide, waar vandaan de deelnemers destijds vertrok
ken. 's Morgens om zes uur-half zeven stapte ik in
de eerste trein, die vanuit Leeuwarden vertrok, was
omstreeks negen uur in Lochem, werkte mijn ver
slag nog wat bij dat ik 's nachts nog getikt had en dat
stond dus 's woensdag 15 februari in de krant, com
pleet met foto's, die ik gemaakt had. Tijdens de tocht
hadden we de rijders uit de Achterhoek bijgestaan
met wat materiaal en voedsel. Voor zover ik me kan
herinneren volbrachten ze allemaal de tocht. Een win
naar was er dat jaar niet, want Jan van der Hoorn,
Aad de Koning, Jeen Nauta, Maus Wijnhout en Anton
Verhoeven kwamen gelijk over de eindstreep, maar
een aankomst ex-aequo was niet toegestaan.
De volgende Elfstedentocht was in 1963 en ook toen
waren verschillende rijders uit de Achterhoek van de
partij en ik dus ook. Als ik me goed herinner, samen
met Jan Scheen. In tegenstelling tot 1956, was het
dat jaar bijzonder koud en er lag veel sneeuw. We
reden de steden weer langs. Jan Scheen reed achter
in de middag terug naar Lochem en ik logeerde weer
in Leeuwarden, tikte mijn verhaal en vertrok met de
eerste trein uit Leeuwarden naar Lochem. Een in
drukwekkende belevenis in dat wijde Friese land en
respect voor allen die de zware tocht volbrachten,
dat waren er niet veel. Er moesten zelfs rijders van
het ijs worden gehaald, omdat de aankomsttijd ver
streken was. Bij de heersende kou was het boven
dien niet langer verantwoord om door te blijven gaan.
Tegelijkertijd veel voldoening, want de redactie van
het 'Lochemse Suffertje', zoals de GOC wel eens
gekscherend werd genoemd, had snel en accuraat
gewerkt. 'Dat doen we altijd', was de reactie van
Willy Heitling.
Verhuisd
We doen weer een stapje terug naar het jaar 1957,
want dat was het jaar van de verhuizing naar
Mauritsweg 12. Het huis aan de Prinses Margriet
laan lag op het noorden met gevolg dat bij vorst de
waterleiding snel bevroor. Maar de voornaamste re
den om te verhuizen was dat de woning aan de
Mauritsweg beneden een kamer meer had. Verhui
zen naar een andere, duurdere woning werd destijds
ook al aangemoedigd. Dat extra kamertje -want groot
was het niet - werd ingericht als kantoor omdat er
toch nogal wat thuiswerk voor de krant verricht
moest worden, met name op zondag. Voetbaluitslagen
en verslagjes opvragen en soms weer doorbellen aan
een collega in Zutphen of Doetinchem. Kortom die
krant liet je in feite geen ogenblik los. Er was altijd
wel wat. Een dienstrooster hadden we niet. Als er
ergens iets te doen was ging je er gewoon heen. Zelfs
midden in de nacht als een relatie je belde dat de Berkel
24
Land van Lochem 2009 nr. 1
