niet bekend. Enige activiteit is er in de richting van
een maskerade wel geweest. W. Heitling vertelt ten
minste in zijn artikel 'De Heest: schilderachtig huis
met schilderachtige historie' in Archief1978een uit
gave van de Oudheidkundige Vereniging De Graaf
schap, het volgende: "Een zekere beroemdheid heeft
Noothoven van Goor verworven toen hij met pach
ters en buurtgenoten het sprookje van de gelaarsde
kat ging opvoeren, gezeten in het witte bootj e en drij -
vend op de Berkel. Hij viel prompt in het water, maar
de mislukte markies van Carabas werd er door de
pachters uitgevist. Het witte pak was niet wit meer."
In het huis 'De Meeuwen' in Edam werd in de tijd
dat hij er woonde (1910 - 1915) veel gefeest, als hij
tenminste niet op reis was. De schrijvers van het
boekje Het Huis De Meeuwen noteerden hierover:
"Menig Edammer zal in eerste instantie, met enig arg
waan naar het opvallende gedrag van hun nieuwe
stadgenoot hebben gekeken. Maar met zijn charme
en vrijgevigheid in de plaatselijke cafés wist hij de
vooroordelen snel te doen vergeten. Binnen de kort
ste tijd wist hij zijn plek in het sociale leven van Edam
te veroveren. Hij gaf ongetwijfeld kleur aan het leven
in het Zuiderzeeplaatsje. Aan zijn vele feesten, ver
kleedpartijen en andere maskerades aan de Zeevangs
zeedijk was het te danken dat het label van 'feestvier
der' voorgoed aan zijn naam werd verbonden. Het
lijkt alsof hij de aandacht en bewondering van de
mensen om hem heen nodig had als ware het een
eerste levensbehoefte. Daarbij mag enige vorm van
ijdelheid hem niet ontzegd worden. Als hij zich maar
even kon profileren stond hij vooraan."
Pims vertrek van 'De Heest'.
J. Harenberg vermeldde in zijn boekje Kastelen en
landhuizen rond Lochem"Het klimaat bezorgde
Isadora echter allerlei kwalen en bovendien slonk het
banksaldo van de heer Van Goor nogal snel, en zo
verdween Isadora uit het Gelderse." Waar hij deze
informatie vandaan heeft gehaald, is onbekend. Maar
beide feiten blijken dus bijna zeker niet juist te zijn.
Isadora heeft Lochem niet verlaten vanwege het kli
maat en Pims saldo speelde er geen rol bijAfgezien
van het feit, dat Pim in Rusland op Isadora's kosten
had geleefd, heeft Pim in zijn leven nooit echt zonder
geld gezeten. Bij het opmaken van de huwelijkse voor
waarden in 1915 bleek, dat hij op dat moment fl.
146.000,- bezat en verzekerd was van een jaarinko
men van fl. 4.925,-. Wat voor die tijd grote bedragen
waren.
Pim heeft in Isadora's verdere leven, behalve bij het
schrijven van haar autobiografie, geen rol meer ge
speeld. De laatste woorden, die Isadora Duncan in
1927 in Mijn leven aan Pim besteedde, luidden: "In
die tijd componeerde ik het "Moment-Musical" en
dit maakte bij de Russen zooveel opgang, dat ik het
iederen avond zesmaal moest herhalen. Het "Moment
Musical" was de dans van Pim, het "genot van het
oogenblik", het "Muzikaal Moment".
Ondanks zijn inschrijven in het Larense bevolkings
register in 1908 en zijn verbouwingen aan het huis in
hetzelfde jaar is Pim daarna niet lang meer op 'De
Heest' gebleven. De advertentie uit november 1909
maakt ons wel duidelijk, dat hij toen zelf het huis ook
al had verlaten. Waarschijnlijk was hij weer terugge
gaan naar Den Haag naar zijn oude vriend Antoon
van Welie.
In 1910 verscheen hij dus als bewoner van het huis
'De Meeuwen' in Edam, het huis dat eigendom was
van Antoon van Welie. Hier heeft hij tot 1915 ge
woond. In 1913 koos Pim toch weer voor een vrouw,
Gertrude Nelson. Het leidde tot een verslechtering in
de verstandhouding tussen Pim en Van WelieIn 1915
verliet Pim het huis en trouwde in Westminster in
Engeland met zijn Gertrude, dochter van een Ameri
kaanse miljonair. Het zal zijn behoefte aan geld zeker
ten goede zijn gekomen, alhoewel vader Nelson zo
verstandig was hen op huwelijkse voorwaarden te
laten trouwen.
Hun beider levenseinde.
Isadora is in 1927, in hetzelfde jaar dat haar autobio
grafie verscheen, op dramatische wijze om het leven
gekomen. Op een avond werd ze getroffen door het
prachtige Griekse profiel van een jonge Franse auto
verkoper. Ze slaagde er in kennis met hem te maken
onder het mom, dat ze de auto, een Amilcar en niet
een Bugatti zoals bijna altijd wordt geschreven, wilde
kopen. Toen hij haar de volgende dag afhaalde voor
23
Land van Lochem 2008 nr. 1
