baron Van Heeckeren van wie Pim 'De Heest' had
gehuurd, had gehoord dat Isadora Duncan inderdaad
op 'De Heest' was geweest.
Naast het verhaal over haar dansen op het natte gras,
is er ook nog het verhaal over hun boottochtjes naar
'De Cloese', waar ze bij de bewoonster, jonkvrouw
Taets van Amerongen thee gingen drinken. Volgens
J. Harenberg is dit verhaal waar. Mevrouw Taets
van Amerongen heeft hem het verhaal zelf beves
tigd. Mevrouw Taets kon zich nog goed herinneren
dat het koppel Van Goor/Duncan wel eens kwam
theedrinken op 'De Cloese'. Het stel kwam dan in
derdaad met een roeibootje vanaf 'De Heest'. Pim
roeide en Isadora stuurde het bootje.
De buurtbewoners vonden haar voor het merendeel
maar een gek mens, zoals W. Heitling ons in zijn
artikel 'De Heest: schilderachtig huis met schilder
achtige historie' duidelijk maakt met zijn opmerking:
"Isadora was trouwens niet zo gek als bejaarde om
wonenden wel willen beweren."
Mogelijk komt er nog eens bewijs boven tafel, dat
aantoont dat Isadora Duncan werkelijk op 'De Heest'
is geweest.
De extravagante leefwijze van Pim Noothoven
van Goor.
Een mooi voorbeeld hiervan geeft Isadora Duncan in
haar autobiografie. "Toen wij in Petersburg aankwa
men, stond ik versteld, toen de bagagedrager acht
tien koffers opvroeg uit de trein, alle met Pims voor
letters gekenmerkt. "Maar wat betekent dat?" zei ik
verbaasd."O, dat is mijn bagage maar,"zei Pim, "deze
is voor mijn boorden, deze twee voor mijn linnen
goed, deze zijn voor mijn complets en deze voor mijn
schoenen. In die twee zitten mijn vesten met bont
voering, ze zullen mij goed te pas komen in Rusland.
In het Hotel de l'Europe was een brede trap en Pim
holde ieder uur van de dag die trap op en af, telkens
gekleed in een ander gekleurd complet en met een
andere das om, tot grote bewondering van de men
sen om hem heen."
Pim gaf zijn geld (en ook dat van Isadora) wel erg
gemakkelijk uit. Dat blijkt wel uit het feit, dat hij bij
Isadora's afwezigheid in St.Petersburg op haar kos
ten zulke kostbare feesten had gegeven. Maurice
Magnus laat ons in zijn manuscript ook nog weten,
dat Pim na zijn overhaast vertrek uit St. Petersburg
in Berlijn is blijven hangen. Daar moet hij zo gefeest
hebben, dat hij, ondanks het geld dat Isadora hem
had meegegeven, zijn garderobe en zijn sieraden heeft
moeten verkopen, om zijn reis naar zijn "zieke moe
der" te kunnen voortzetten. Magnus kwam hiervan
op de hoogte, toen hij in de volgende zomer op een
feestje in Rome een vriend tegenkwam, die een vest
van Pim droeg. Deze vertelde hem van het gebeurde
in Berlijn.
Het gemakkelijk geld uitgeven door Pim, blijkt ook
uit het feit, dat hij aan en in het gehuurde huis 'De
Heest' ingrijpende en dus kostbare verbouwingen liet
uitvoeren. De van oorsprong laatmiddeleeuwse
havezate liet hij omtoveren van een eenvoudig land
huis tot een sprookjesachtig buitenverblijf. Datzelfde
deed hij met het huis 'De Meeuwen' in Edam, eigen
dom van zijn vriend Van Welie. De schrijvers van het
boekje over het huis 'De Meeuwen' stelden zichzelf
de vraag: "Wat doet dit excentrieke huis, dat aan de
Vecht of in Blaricum niet zou misstaan, hier temid
den van die boerse omgeving?" Een vraag die waar
schijnlijk ook al wel eens ten aanzien van 'De Heest'
zal zijn gesteld.
Dat kwam dus allemaal door de extrentrieke figuur
Pim Noothoven van Goor. De gelijkenis tussen 'De
Heest' en 'De Meeuwen' moet trouwens opvallend
zijn, door de raamindeling met de kleine ruitjes en de
overheersende kleur wit van de buitenmuren.
Pim had een grote voorliefde voor de kleur wit. Hij
droeg dan ook regelmatig een wit kostuum. In zo'n
wit kostuum is hij door Van Welie geschilderd, zoals
op de volgende pagina te zien is. Het schijnt, dat zelfs
zijn honden en katten wit moesten zijn. Ook het bootje,
waarvan wordt verteld dat hij er samen met Isadora
mee naar 'De Cloese' voer, was wit (met rode kus
sens weliswaar).
Of er op 'De Heest', in de tijd dat Pim Noothoven
van Goor er woonde, grote feesten zijn gegeven, is
22
Een wat onduidelijke foto van Isadora ergens dansend op
het gras, net zoals ze dat bij 'De Heest' moet hebben
gedaan.
Land van Lochem 2008 nr. 1
