In de middag werd de crashplek bezocht. Daar waar vijf maanden eerder zijn toestel werd geborgen waar het
toen 57 jaar eerder was neergestort. Op de crashplek waren ook de ooggetuige, Jan Regelink, de vrouw en
zoon van de landeigenaar en een aantal omwonenden aanwezig. Zij luisterden nieuwsgierig en geïnteresseerd
naar het verhaal van Erich, dat grote indruk op hen maakte!
Erichs verhaal
Op 14 januari 1945 kreeg Erich Ett met drie kameraden de opdracht om vanuit Duitsland terugkerende
aangeschoten Amerikaanse bommenwerpers te onderscheppen en neer te halen. Eén van hen moest met
motorproblemen afhaken en bleef achter. Met z'n drieën vlogen ze vanaf Bönninghardt Süd richting het
noordoosten en in de buurt van Zutphen werden ze plotseling verrast door Britse RAF Spitfires en waar
schijnlijk ook Tempest jagers. Bij de eerste salvo's die de Britten afgaven ging Leutnant Hekel onmiddellijk met
een zwarte rookpluim naar beneden. Erich vloog een zeer scherpe bocht om de Britten kwijt te raken en
verloor daarbij ook contact met de 3e vlieger, Leutnant Kaiser.
Tijdens het gevecht, dat nu in alle hevigheid losbrandde, kon Erich nog een Britse machine effectief onder
vuur nemen, maar hij kon niet zien of het daardoor ook neerstortte. Geheel omringd door Britse Spitfires
probeerde Erich met vol motorvermogen in de wolken te ontkomen. Op dat moment werd hij in de vleugel
getroffen, wat het voor hem nog noodzakelijker maakte om snel het wolkendek te bereiken. Kort nadat de
machine voor het eerst getroffen was knalde het nogmaals, maar dit keer in de cockpit. Rook vulde de
cockpit en bloed was tegen de gepantserde voorruit gespat. Een 20mm explosief granaat had Erichs rechter
arm verminkt en het toestel was onbestuurbaar. Kalm en volledig bewust van de situatie maakte hij zich
gereed om zich met zijn parachute in veiligheid te brengen. Cockpitdak openen, keelmicrofoon losmaken en
op het moment dat zijn hoofd buiten de cockpit kwam werd Erich naar buiten gezogen waarbij hij met zijn
hoofd ook nog het kielvlak raakte. Op het moment van springen bevond de 109 zich op ongeveer 6500 meter
hoogte. Erich Ett kwam, na een geruime tijd aan zijn parachute te hebben gehangen, bij een Duitse Flakstelling
in de omgeving van Brummen terecht en werd vervolgens overgebracht naar een lazaret in Lochem
(Kriegslazarett 5-686 Abt. Heuvel-Enk) waar hij na zijn operatie Toos Haaring leerde kennen.
Erich en Toos
's Middags was het dan zover, de ontmoeting tussen Erich Ett en Toos Haaring:
Een voormalig jachtvlieger van de Duitse Luftwaffe en een Nederlandse verpleegkundige spreken elkaar na
57 jaar weer. Het moment was voor beide mensen en ook voor allen die erbij aanwezig mochten en konden
zijn, zeer bijzonder en emotioneel. In een eetcafé in Lochem werden herinneringen van toen opgehaald. Erich
Ett vanuit zijn beleving, zwaargewond en Toos Haaring vanuit haar ervaring als verpleegkundige. Tijdens deze
ontmoeting werd door Toos Haaring een bijzonder feit onthuld. Nadat Erich Ett binnen was gebracht, was er
geen bloed in zijn bloedgroep voorhanden. Toos Haaring heeft Erich Ett persoonlijk als eerste bloed gegeven
en hem daarmee het leven gered! Met deze daad zijn beide mensen met elkaar verbonden op een manier die
niemand had kunnen bedenken!!
27
Land van Lochem 2006 nr. 3
