een machtig leger was. Later, om
half elf voorzag Zwarts de ka
chel nog eens rijkelijk van mond
voorraad en daarna doken we diep
in de kragen van onze winterjas
sen om te trachten enige uren te
slapen.
En werkelijk, het lukte. Om 2 uur
werden we tegelijk wakker, rook
ten een sigaret en sukkelden weer
in slaap om tegen 6 uur te ontwa
ken.
Pasen 1945 was daar
Beide feestdagen en de vier erop
volgende werkdagen zullen ons
lang heugen.
Zwarts wierp zich meteen met
mannenmoed op huishoudelijke
bezigheden, n.l. het zetten van
thee, daarbij gokkend naar de juiste
verhouding van water, theesurro-
gaattabletten en theesurrogaat-
bladen. Ik heb me in die tijd ge
schoren, gewassen en aangekleed.
Al vroeg kwam de karavaan van
onze vrouwen en kinderen weer
thuis. De kinderen hadden geluk
kig goed geslapen. De groten had
den een minder rustige nacht ge
had, omdat vijf Duitse soldaten in
het holst van de nacht met de kolf
van hun geweer op deuren en ven
sters gehoor trachtten te vinden en
uiteindelijk ook kregen. Zij zoch
ten een onderkomen voor de nacht
en Gerrit had hun de deel toege
wezen.
Aangezien onze vrouwen ons da
gelijkse rantsoen melk en de ons
toegezegde 35 paaseieren nog niet
hadden meegebracht, toog ik naar
Haytink om die zaken te gaan ha
len. Daarna hebben we rustig ont
beten.
Na het ontbijt gingen Zwarts en ik
naar de fabriek om daar een van
Gerrit gekregen doos flink be
schimmelde eigenbouw te wassen
met warm water en daarna in de
vuurmond van de ketel te laten dro
gen.
Tijdens het droogproces praatten
we een poos met, door de terug
trekkende leden van de organisatie
Todt uit Didam meegevoerde boe
ren. Dezen waren via Doesburg en
Zutphen 's nachts in Laren aange
komen, waar zij onderdak gevon
den hadden in de paardenstallen van
de fabriek. Ze wachtten in span
ning, wanneer en waarheen zij nu
weer zouden moeten oprukken.
Om elf uur waren wij weer thuis,
waar onze vrouwen ons berispten
over het lange uitblijven. Toch
werd ons nog een kopje koffie
voorgezet. Sommige kopjes zijn
niet leeggedronken. Plotseling
hoorden we namelijk richting Lo-
chem een 100% oorlogsgeluid,
geschut, ontploffen van een
Panzerfaust of iets anders en vlak
daarna raasden de eerste Engelse
jagers weer rakelings over huizen
en bomen. 't Scheen menens te
worden en Zwarts en ik besloten
niet langer te dralen, maar vrou
wen en kinderen meteen maar
weer Haytinkwaarts te laten gaan.
Nora en onze spruiten gingen da
delijk op weg, even later gevolgd
door juffr. Zwarts en kroost, ter
wijl Zwarts meeging als bescherm
heer.
Nauwelijks was de kinderwagen
colonne verdwenen, of er kwam
weer een Tommy aandenderen.
Een Duitse auto met officieren
zwenkte vliegensvlug naar links,
kwam tot stilstand bij Van der Veen
en werd verlaten. Het vliegtuig
vloog gelukkig met een sierlijke
zwaai weg en de auto verdween in
volle vaart.
De lucht bleef echter trillen van het
geronk der zoekende jagers, de
weg bleef vol terugtrekkende Duit
sers en ik, in mijn eenzaamheid,
greep onze koffer met kleren, sloot
de deur, besprong mijn fiets en
rende naar Haytink, waar ik slechts
even na mijn huisgenoten aan
kwam.
Daar kregen we meteen een koude
douche van Opoe met de medede
ling, dat Gerrit die morgen, nadat
hij Flora naar de wei gebracht had
was opgepikt door de O.T. om te
werken aan versterkingen aan de
kanaaldijk bij Lochem. De mof had
beloofd, dat hij om 5 uur weer thuis
zou komen. We hadden echter
31
Ll" -■ i m^^mkrn ■yUMHUMMuH
Toen de bevrijders reeds in Lochem waren, werd de toren van de Gudulakerk nog
door de Duitsers vanaf de andere kant van het kanaal beschoten.
Land van Lochem 2005 nr. 2
