soldaten zijn omgekomen, die hij
niet heeft kunnen sparen... een
beeld dat hij niet kan loslaten.
Maar hij vertelt ook van een glo
rieus moment, wanneer de Duit
sers verslagen zijn, hij ze "Hande,
hoch, Schweinhunde!" kan toe
voegen. Trots laat hij het schilderij
zien dat hij door een Engelse schil
der op zijn aanwijzing van de strijd
om Lochem, heeft laten maken
De tweede keer is Mellowes ver
huisd naar een flat en heeft hij op
geruimd en iets voor mij bewaard.
Het is een klein glaasje, er is met
de hand een fazant op geschilderd.
Hij vertelt erbij dat hij het uit een
of ander huis in Duitsland heeft
gepikt. Er waren er ooit zes, ik
krijg het laatste. Hij oogt nu ouder,
vermoeider, vertelt dat de oorlog
hem, vooral s'nachts niet met rust
laat, dat hij zijn verhaal niet kwijt
kan bij zijn kinderen en dat zelfs
de Revd. Skinner geen antwoord
heeft op zijn vragen!
'I am history, my children are the
future'.. verzucht mijn dappere
bevrijder.
Vorig jaar, in januari 2004, is Peter
Mellowes 'in alle rust gestorven',
zeggen zijn kinderen.
Bij onze laatste ontmoeting drukt
Peter me op het hart dit verhaal op
te schrijven. Een opdracht waar ik
nu aan voldaan heb.
Een bevrijding.
Marti Domhoff
den die op de begraafplaats liggen
natuurlijk!
Het besef begint tot mij door te
dringen dat ik naast 'mijn' bevrij
der zit en dat deze zelfde man, met
buitengewoon veel moed en le
vensgevaar op D-day tegen de rot
sen van Normandië is opgeklom
men. Hij oogt nog een als 'ferme,
stoere knaap'.
We wisselen adressen uit, wat la
ter resulteert in twee logeerpartijen
in Poole in Engeland.
De eerste keer is mijn gastheer fy
siek nog fit, hij kookt, laat ons in
zijn auto kennis maken met Poole
en omgeving. Hij vertelt natuurlijk
veel over zijn oorlogsbelevingen.
Tussen de regels laat hij een beetje
merken hoe moeilijk het soms is,
dat oorlogsverleden. Hij vertelt dat
er door zijn toedoen jonge Duitse
Marti Domhoff, Peter Mellowes, Revd Skinner en Erna Domhoff.
24
Revd. Leslie Skinner op de begraafplaats in Barchem
Land van Lochem 2005 nr. 1
