huiver ik. Ik bedenk me dat deze
chaplain 50 jaar geleden hier voor
zijn mannen hun oorlogsgraf heeft
moeten verzorgen.
Bij de bijeenkomst na het officiële
gedeelte in hotel Meijlink zijn mijn
zus en ik vreemde eenden in de bijt.
De 'regulars' uit Lochem en uit
Engeland kennen ons niet en vra
gen zich af wat we hier komen
doen. Nadat we dat uit de doeken
gedaan hebben, roept een me
vrouw uit: "Maar dan moet u Peter
Mellowes ontmoeten!" Zodat ik
even later oog in oog met 'mijn'
bevrijder sta.
Een bijzondere gewaarwording, hij
heeft 50 jaar in de veronderstelling
geleefd ons gedood te hebben. We
hebben elkaar veel te vragen en te
vertellen. Er worden foto's ge
maakt van Mellowes, de Revd
Skinner en ons. Als we een paar
dagen later samen eten, vertelt
Peter dat twee dingen in het bij
zonder hem jaarlijks naar Lochem
terug voeren: het feit dat er niets
veranderd is op de Enk en omstre
ken in die 50 jaar én zijn kamera-
23
Land van Lochem 2005 nr. 1
