Zodoende kon je niet zien wat er
gebeurde, maar de Duitsers kon
den er wel slalommend doorheen
komen. Dit was spergebied en
mocht niet betreden worden (zie
schets). Wat hier gebeurde wisten
we niet en we zijn er toen door-
heengegaan.
Bij de klinkerweg aangekomen
stond er links een barak waar een
schildwacht bij stond, gelukkig
heeft hij ons niet gezien. Het was
trouwens al schemerig. Doorlo
pend waren er rechts twee start
banen voor de V1 en links van de
klinkerweg tussen de twee rijen
bomen, die inmiddels door twee
rijen jonge bomen zijn vervangen,
stonden de V1's gecamoufleerd
opgesteld.
Doorlopend richting kasteel Amp-
sen stonden voor de doorkijk weer
twee rijen dennen, via het paadje
voorlangs het kasteel kwamen we
bij het gemeentehuis van Laren op
de weg. Hier tegenover in de bocht
heeft een boerderij gestaan die met
de bevrijding in brand is gescho
ten en nooit meer opgebouwd is.
We gingen nu richting Kanaalbrug,
we hadden afgesproken dat we als
we niet meer over de brug konden
komen, langs het kanaal zouden
lopen en ter hoogte van de Haal-
manweg over het kanaal zouden
zwemmen, maar gelukkig dat
hoefde niet. We liepen aan de kant
over de brug; aan de andere kant
van de brug stond wel een groepje
Duitse militairen, maar ze zeiden
niets. Direct over de brug gingen
we rechts af het Kerkdieksken
over (dat er nu niet meer is).
Ze hadden in het Kerkdieksken
loopgraven gegraven en er stond
een mitrailleur in waar we over
heen moesten springen. Een van
ons vieren, de evacué, ging over
de sluizen van de Berkel naar huis
(Molenstraat). Met ons drieën lie
pen we langs het kanaal tot aan de
Haalmansweg (toen nog een zand
pad) naar de Larenseweg. Han
Fokkink ging over de Berkelbrug
links af via een pad naar Tuindorp
want daar woonde hij. Met ons
tweeën, Bertie Onijs en ik, liepen
we door naar de Larenseweg maar
we hoorden militairen op de weg
lopen en hebben toen een poosje
aan de kant van de Haalmansweg
tegen een beukenheg gestaan (deze
grensde aan de tuin van de fam.
Breteler, wat nu tankstation Brand
Oil is). Toen volgens ons de weg
veilig was, gingen we de Laren-
seweg over naar de Koedijk, maar
toen we midden op de weg waren
hoorden we ineens "Halt". Kwa
men er drie militairen aan, het ge
weer met de bajonet op ons ge
richt. Het kostte ons enige moeite
om hen te overtuigen dat we werk
zaamheden aan het spoor hadden
verricht voor de Rode-Kruistrein
die aan het station stond. Uiteinde
lijk mochten we onze weg vervol
gen en gingen de Koedijk op, dwars
door de weilanden van het molen-
grond.
Hier ging ieder van ons naar huis.
Bertie Onijs naar de Poorters Jan
laan en ik richting Albert Hahnweg.
We waren toen ongeveer half tien
's avonds thuis. De in Laren ach
tergebleven mannen zijn ook weg
gekomen, maar bij de boeren in de
buurt. Zondags zijn nog enkele
mensen thuis gekomen, maar het
merendeel een week na de bevrijding.
Johan van Zuilekom
MPENS
molewveld\%
T/t 8T/SA^£/T^y^
.^>/Arm
Gróót Dochterël
Ampsen
Twente Kanaal
v Lochem
17
KNIBBELDUK V
INTERNAAT
BREKVEtlr~^ef(
AMPSFI
10198
KOEPEL VAN STARING
LEEMKOELE^
^'n.STIJGOORD
NUKAMPj
Kaartje van Lochem ten tijde van de tweede Wereldoorlog, met "spergebied" en recht boven Lochem een V1 lanceerbaan
Land van Lochem 2005 nr. 1
