Belaevenissen van een veldwarker
Jennie Nengerman
Inleiding van de redactie. - Bij de presentatie van "Boerderij- en veldnamen in Lochem"
vertelde Jennie Nengerman, die de coördinatie van het geheel had, over de ervaringen van
haarzelf en de werkgroep. Wij nemen haar verhaal graag op in Land van Lochem. Dit artikel
is eerder verschenen, zij het in een verkorte versie, in "Den Schaorpaol", kwartaalbericht
van het Staring Instituut, 25e jaargang nr. 1, maart 2004, p. 19.
Twaalf jaor hebbe wie ewarkt
an het boerderie- en
veldnamenbook veur Lo
chem. Wie hebt op 't leste een hoop
papierwark motten doon -mien
maot, za'k maor zeggen, Ben
Kok, en ikke - en dat was neet al-
tied aeven leuk.
Het veldwark wat wie meestentieds
twee an twee deedn (wie hadden
zes man in de warkgroep) was völ-
le leuker. Dan heurn of zag ie nog
's wat. Wie belden eerst op um een
afspraak te maken en dan der op
af. De leu waarn hartelek en gast-
vrie en hadden meestentieds de
koffie al klaor staon a'w kwam
men. Bie den enen lekker en bie
den ander neet te drinken in alle
goedheid uut 't mooie HAKA-ser-
vies, zo as ik dee platte köpkes uut
de jaoren twinteg waor-t de kof
fie zo gauw kold in wordt, altied
neume. Met een hoop vette melk
zo uut de koo en völle suker en
het tweede köpke zonder vraogen
alweer veur ons. Völle wordden
wie bie dee leu neet wiezer en de
nekke brekkend aover de klompe
bie de deure bunt wie het heite
kökkentje met 'n hogen bozem en
't leren bankstel uut-evlucht. Buten
zae wie tegen mekare: "Gauw nao
huus, daor kö'w wel een borrel
op gebruken um weer bie te kom
men".
't Kwam ok veur as wie opbelden
veur een afspraak dat iemand, b.v.
een alleenstaonde vrouwe, ons
afwimpeln. Een betje bange? Later
kwam ze daor op terugge, too wie
in de buurte ewes waarn. Zeker wat
eheurd op de niejaorsvezite of een
verjaordag? Daor wordt 't neudege
besprokken!
Of dén man dén-t neet met wol
doon. Hee wis toch niks en ik
dachte nog weh dat het 'm wel zol
interesseern. Hee had ok nog deur-
eleerd. Too wie op de boerderieje
kwammen wat zien oldershuus was
en waor-t noe een familielid boert
en zien moo nog inwoont, kwam
hee 's aovens binnen um zien moo
thuus te brengen dee-t bie 'm op
vezite ewes was. Hee kek ok efkes
op de kaarten en op 't leste lae-t e
op de knene bie de lege taofel an
te wiezen en namen op te neumen
met het zweet veur de kop umdat
e zo weer weg wol en 'n winterjas
nog an had. Nao 'n uur gink e op
huus an! En wie heurn weer heel
wat nieje (olde) veldnamen.
Toe'w een tiedje bezeg waarn, leep
't as vanzelf. De leu wao'w kwam
men, neumen zelf al andere (olde)
leu dee-t ok völle wissen. Het was
net een öllievlekke. Argens wis
een olde man ok heel völle namen.
Hee was allenig maor zo hartstikke
doof en slech te verstaon. Zien
zönne wis daor good weg met en
hef alles veur ons vertaald.
Ene keer hadde wie een afspraak
en kwamme wie op een verjaordag
terechte. Wie zatten links van de
gang in de kökken an de grote
taofel met de kadasterkaarten en
an de andere kante in de kamer,
met de gemakssteule, zat de ver-
jaorsvezite. Wie kregen thee of
koffie met iets der bie en met de
"hapjes" en 'n borrel slogen ze ons
ok neet aover. 't Was een vroleke
boel en de baas van 't spul ging
onverstoorbaar deur met ons alles
op de kaarten te wiezen. Weer heel
wat op-edaon en völle wille ehad.
Wie kwammen ok bie de leu
dee-t de buurman maor vaste uut-
eneudegd hadden want dén wis ok
zo völle.
Too wie een tied an 't wark waarn,
hadde wie bie de Wippert in 't
noorden van de gemeente nog een
heel stuk wit op de kaarte. Daor
was nog gin mense bie de leu ewes.
Dan mo'j zeen da'j daor iemand
veur kriegt dén-t daor völle leu
kent. Dat warkt het beste. Links
en rechts vraogen en eindelek
ha'w beet. Iemand zae da'w naor
meneer Hoentjen mossen gaon. Ze
neumen 'm: Kenellies. Hee was
metwarker ewes van de onder-
lingen ruilverkaveling Loorne.
Dus met verstand van zaken. Wiele
'n afspraak emaakt. Maor mekare
de wach eerst good an-ezeg da'w
'm neet per abuis meneer Kenellies
zollen neumen want wie wissen
toch neet hoo of hee an disse name
ekommen was. Het kon wel een
scheldname waenn. Wie zatten
daor 'n tiedje an de thee too de til-
lefoon ging. Meneer Hoentjen nam
op en zae: "Met Kenellies". Wie
zatten mekare stomverbaasd an te
kieken! Later dörfden wie 'm wel
te vraogen hoo hee an dee name
kwam. "Kiek maor veur 't huus,
daor steet Cornelis. Zo neumt ze
mien hier". Hee hef ons trouwens
fijn eholpen.
Al met al was 't mooi wark en het
was van groot belang dat wie plat
konnen praoten; zodoende hadde
wie met-ene het vertrouwen. Al
zae iemand in dit verband op een
bie-eenkoms ooit tegen mien: "Je
moet toch ook mensen hebben die
in het bestuur kunnen zitten". Ik
hebbe maor niks terugge-ezeg.
Dén wonen, denk ik, nog neet zo
lange bie ons in 'n Achterhook.
30
Boerderij- en veldnamen in Lochem is
een uitgave van het Staring Instituut
i.s.m. het Historisch Genootschap
Lochem Laren Barchem, Het boek
is nog te koop bij het Historisch Ge
nootschap en het Staring Instituut voor
de gereduceerde prijs van 17,50 euro.
Land van Lochem 2004 nr. 2
