kunnen verdedigen. De daarop
volgende jaren heeft hij zich dan
ook uitstekend van deze taak ge
kweten. De verkiezingsuitslag
van 1935 had in ieder geval de
bevolking duidelijk gemaakt, dat
zowel links als rechts Nederland
ontevreden was over de bezuini-
gingspolitiek van het kabinet
Colijn. Bittere armoe voor de
arbeidersklasse en de kleine mid
denstand, ook in Lochem.
Vooruitgang voor de C.P.N. en
een grote overwinning voor
Mussert en de zijnen. Ook Lo-
chem stemde massaal op de
N.S.B. Landelijk behaalde deze
nieuwe dictatoriale beweging
7,94% van de stemmen. Het per
centage N.S.B.-kiezers in de
Achterhoek lag tussen de 15 en
20%. Stemmen voornamelijk af
komstig van personen uit de
kleine middenstand, kleine boeren
en enkele autoritair denkende fi
guren uit de hogere stand. Wel
maakte dit stemgedrag overdui
delijk dat het aantal N.S.B.-kie-
zers, voortgekomen uit de "rode
hoek" gering was. De radicaal
denkende socialisten stemden in
dit geval op de C.P.N.
Op 3 september 1935 presen
teerde zich de nieuwe Lochemse
Gemeenteraad waarin voor de
eerste maal de stem van de Com
munistische Partij Nederland
werd gehoord. Tijdens de
installatieplechtigheid van deze
nieuwe Raad legde Ter Schegget
evenals zijn sociaal-democrati
sche collega's Lubberdink, Tho
massen en Beumkes de belofte
af in plaats van de eed, zoals zijn
politiek anders georiënteerde
raadsvrienden deden. Alvorens
men overging tot benoeming der
wethouders wilde Ter Schegget
graag een verklaring afleggen. Dit
werd hem toegestaan, doch na
enkele zinnen (wat hij zei vermel
den de notulen niet), verzocht de
voorzitter hem "geen politieke
rede" te houden en werd hem het
woord ontnomen. De heren 0.
Gorter en B. van Krimpen wer-
den de wethouders voor de ko
mende vier jaar. De heer W. van
Dijke, als opvolger van de in juli
1935 overleden heer Lohse, werd
als secretaris beëdigd. Dat Ter
Schegget het direct voor de min
dere man opnam, bleek al toen ge
sproken werd over verlaging van
de wedden der veldwachters. Hij
verklaarde tegen iedere soort van
salarisverlaging te zijn. Ook ver
zocht hij van gemeentewege aan
de werklozen gratis kolen te ver
strekken, nu de regering dat niet
deed. De voorzitter antwoordde
hem, dat zoiets verboden was door
de overheid.
Op 16 december 1935 drong hij
tijdens de gemeenteraads
vergadering aan op verbetering
van de onderkomens der werk
loze arbeiders, die tewerk waren
gesteld op de Armhoede. Hij ver
zocht B.en W. er een keet neer
te zetten, opdat de arbeiders in
ieder geval tussen de middag daar
hun boterham konden opeten. In
de vergadering van 14 januari
1936 behaalde Ter Schegget zijn
eerste succesje. De directeur van
de Lochemse gasfabriek had zo
genaamd voor zijn beroep een
auto nodig, waar hij af en toe mee
naar Borculo kon: Lochem le
verde namelijk ook gas aan deze
gemeente. Dit was al jaren zo
geweest, hij kreeg hier n.b. een
vergoeding van 700 a 800 gulden
per jaar voor, plus nog eens ƒ200,-
reis- en verblijfkosten. Samen met
zijn sociaal-democratische colle
ga's vond Ter Schegget, dat dit
de spuigaten uitliep in een tij d van
crisis en bezuiniging. Aanvanke
lijk bestreed de voorzitter dit met
allerlei verhaaltjes, die pleitten
voor de gasfabriekdirecteur. De
directeur kwam er slechts af en
toe, dus grotendeels werd de auto
gebruikt voor particuliere doelein
den als een soort statussymbool.
"Als", zo redeneerde Ter Scheg-
get, "op lonen van 0,28 (het
werkverschaffingsuurloon van die
tijd) bezuinigd moet worden, dan
moet zulks zeker gebeuren op de
auto van de directeur. Als hij dan
naar Borculo moet, kan hij dit ook
wel op de fiets en bij slecht weer
kan hij toch de bus nemen?"
Dit had indruk gemaakt niet al
leen op de linkse raadslieden,
doch ook op Swaters en Kies
kamp van de fractie der AR en
CH. Resultaat: Voorstel Ter
Schegget met zes tegen vijf stem
men aangenomen. De autokosten
werden verlaagd tot 300,-, zeer
tegen de zin van de voorzitter, die
zich afvroeg of de directeur dat
wel zou nemen. Nog vele malen
in deze periode voor de Tweede
Wereldoorlog zou Ter Schegget
zijn stem laten horen als het ging
om de behartiging van de belan
gen van de Lochemse arbeiders
klasse en kleine middenstand.
Na de inval van de Duitsers, op
10 mei 1940, werd Ter Schegget,
die natuurlijk fel antifascistisch
was, door zijn politieke vrienden
te verstaan gegeven zijn scherpe
tong wat te beteugelen, opdat niet
de Lochemse linkse groepering
direct al in diskrediet zou worden
gebracht. De raadsvergaderingen
gingen, zoals bekend, tot eind au
gustus 1941 gewoon door, echter
met dien verstande, dat op 20 juli
1940 door de Duitse Reichskom-
missar Seyss Inquart voor de
Nederlandse marxistische partijen
een Kommissar werd aangesteld
in de persoon van M.M. Rost van
Tonningen, een notoire N.S.B.-
man. Dit gold echter niet voor de
C.P.N. Deze werd samen met de
R.S.A.P.op die datum ontbonden
en de C.P.N. dook de illegaliteit
in.
Ook Ter Schegget deed dit. Sa
men met enkele kameraden uit
Deventer werden er al gauw ille
gale pamfletten uitgegeven en
werden voorbereidingen getrof
fen voor de uitgave van het eer
ste officiële illegale blad De
Waarheid, dat op 23 november
1940 verscheen. Tot juni 1941
koesterden de Duitsers tegen Ter
Schegget en de zijnen blijkbaar
niet veel argwaan, althans de
14
Land van Lochem 2003 nr. 2
