He cfigaaa1.
s 'S-'[
Spoedig zal de neef dezelfde behoefte gevoelen idipide °01^
de behoefte aan oorlog. En als men nu weet, dajr Lode wijk
Napoleon persoonlijk niets liever, verlangtdan den roem
van zijn oom ook in dit opzigt op zijde te streven dat hij
zich zelve voor een bekwaam krijgsoverste houdt-, als daartoe
opgeleid door den Zwitserschen generaal Dufour; dat de
bepaling der constitutiedie den president het commando
over de troepen ontnam, hem een gruwel was dan zal men
beseffen, dat een man die toont voor niets terug te deinzen,
het voeren van oorlog volgaarne als een middel zal aangrij
pen om zijn gezag te handhaven.
Wij houden niet van voorspellen, maar gelooven1852
stort Frankrijk en Europa in anarchie of in oorlog.
Wie 's avonds eenen brief van de post haalt, en nieuwsgierig
is of belang heeft om hem aanstonds op straat te lezen maai
bij eene lantaren niet zien kan, of de lantarens bij (altijd
onopzettelijk) ongeluk uitgegaan vindt, en in de buurt geenen
goed verlichten winkel ziet waar hij gratis bij lezen kan;
die behoeft toch in ons naar den geest verlicht Nederland
niet verlegen te staan. Hij spreekt slechts den eersten knaap
aan die hem tegenkomt of voorbijloopt. Dien knaap, al ol
niet schoolgaande, zal hij altijd bereid vinden om hem eene
vriendelijkheid te bewijzen. Hij zet den knaap overeind op
eenen paal of vensterbank, en opent zijnen brief bij den ci-
gaar van dien knaap. Deze heeft dan de beleefdheidzoo
hard te trekken dat hij er mijnheer lezen kan.
Hoe heerlijk steekt die knaap af bij de thans vermolmde
tabaksmannetjesdie op de pothuizen onzer voorvaderen jaar-in
jaar-uit aan goudsche pijpen lurktenen vlak voor de ta
bakswinkels, geenen ouderwetschen duit aan waarde ver-
smookten tot rook en onwaarde! De schim van Willem I
moet er hoofdpijn van krijgen, als zij overziet, hoeveel
waardedie thans als cigarenrook (vroeger sprak men van
wierook) ten hemel stijgt, zijne schuld niet zal helpen uit
delgen.
Onze aristocraten rooken nog, als van ouds, in 't geniep.
Nooit rooken zij in tegenwoordigheid van anderenvooral niet
van vrouwen. De openbaarheid heeft daar bij de groote meer
derheid verbetering in aangebragt. In den aanvang onzer 19de
eeuw verfden jonge heeren geurige parfums af tot drie uren
in den wind. Met den voortgang onzer verlichting dampen
wij ieder onder den neus. De aristocraten deden vele din
ger» vorJteftrd. F)ij gevolg deden zij alles vetkeerd, en moeten
wij ons vooral wachten, hen in hunne geniepigheden na te
volgen. De echte vrijheid vertoont zich daarin, dat wij ner
gens wachten, of ons eene oudvaderlandsche pijp wordt ge
presenteerd, maar een vlammetje uit den zak halen en er
fiks den cigaar bij aansteken. Alleen in de ruime lucht zou
die schoone vrijheid te schraal zijn. Zij versiert ons veel
meer in den modewinkel, terwijl de dames handschoenen
koopenof op een concert, of in deu schouwburg te Kampen.
En zoo er nog nufjes van beider kunne zijn die van ciga-
ren den neus optrekken, is het zooveel beter, elkander dood
te schieten als het vee te Parijs, dan elkander te bedain-
pen? Dus! 1
Waarom dampen onze schoonen niet mee? Dat staat haar
immers even vrij als ons. En kwamen die schoonen al dam
pende iemands huis binnenloopen't zou alleraardigst gevon
den worden. Waarom zouden wij dan vlegels zijnals wij
precies het zelfde doen?
Wij komen op voor de vrijheid en willen evenmin slaven
van den cigaar zijnals van het borrelglas. Daarom zal de
cigaar dampen of niet dampen en branden of niet branden
naar het ons, als vrije ncderlanders, gelusten zal; even als
de kolendamp onzer kagchelpijpen en de wasem langs onze
stoepen ieder begroeten zal die er met zijnen neus in loopt.
Wij vernemendat het de commissie der Overijsselsche
kanaalmaatschappijmet de grootste inschikkelijkheid niet
Leeft mogen gelukken, met de gemeente Raaltc, over de
onteigening der landen en het getal bruggen een accoord te
treffen. Dit is betreurenswaardig, daar het kanaal dan bij
de laaste huizen van het dorp zoude komen, en nu welligt
langs eene vroeger uitgebaakte rigting uur van het dorp,
daar de grond minder van onteigening zal kosten, en de
landeigenaars welligt niet zulk een groot getal bruggen be-
geerem Was deze laatste pogÏDg der commissie gelukt, dan
had zij het genoegen gehad, om in weinige dagen de geheele
streek lands van Deventer tot aan het kanaal van Zwolle
komende in Dalmsholte, bij minnelijke schikking te koopen.
«MSC=J
Men schrijft uit 's GravenhageDHet tijdstip waarop de
wetsontwerpen, houdende wijzigingen in ons belastingstelsel
bij de Kamer in beraadslaging zullen komenis nog niet te
bepalen, doch zal bezwaarlijk vóór de maand Maart kunnen
plaats hebben. Ofschoon de commission van rapporteurs die
ontwerpen van wet met den meesleu ijver en spoed hebben
behandeld, zijn zij uit den aard der zaak zoo omslagtig en
ingewikkeld dat, in verband met de veelvuldige andere bezig
heden der Kamer, eene vroegere afdoening niet wel mogelijk
wasja zelfs deze zaak nog verder gevorderd isdan men
uithoofde van een en anderhad mogen verwachten."
Hoe langer de deuren open zijnhoe meer men sommigen
moet bewonderen die het jaren lang achter de grendels en
sloten, met onverflaauwden moed, hebben volgehouden:
Aanvullingen tot het Verslag in de Zutphensche Courant,
over de Raadsvergadering van 24 November 11.
Omtrent den verkoop der geliefkoosde IJpenboomen werd
bemerkt, dat de aankondiging alleen in de opregte Haarlem-
sche en schaars gelezene Zutphensche Couranten voorkomt;
terwijl pnbliciteit, vooral ook in Overijssel, ten dezen hoogst
noodzakelijk is; bij welke discussiën tevens ten sterkste bleek
hoezeer meer handeldrijvende en industriële elementen in den
Raad ontbreken. Men wensehte dezen verkoop in meer
algemeen gelezene bladen, de Nieuwe Rotterdammer, het
Handelsblad de Arnhemsche Courant eu Kaleidoskoop te zien
geannonceerd. De Burgemeester repliceerde hieropzeer ge
vatdat het maar eene voorloopige annonce was! (Maar wij
vragenwaartoe dan zulke beperkte voorloopige aankondi
gingen, of vallen de vrijzinnige bladen minder in den smaak?
Gelukkig ZutphenGij gebenedijde onder de steden en kost
bare parel aan de kroon des Behouds!) Omtrent het Regle
ment op het openen en sluiten der poorten (eigenlijk open-
blijven der poorten) zijn de redenen verzwegenwaarom dit
in handen eener Commissie is gesteld. In het Concept name
lijk, had men, volgens de opheldering van den Burgemees
ter, zeer behoedzaam ingelascht: adat de Commandant de
«poorten niet weer zoude mogen doen sluiten, dan na alvo-
rens den Raad de daartoe leidende motieven te hebben me-
«degedecld." (Wat heeft zoo'n Bestuur al niet aan 't hoofd;
doch weten wij niet, wie in den Raad eigenlijk met de za
ken van oorlog is belast, en de Gemeentewet zwijgt er van).
Verder nog eene dergelijke slimmigheid, nopens op te leggen
boeten aan de portiersals die geld mogten vorderen van de
passerenden bij. nacht, (voor het openen der niet-geslotene
poorten?) Na de inlichtingen van den lieer Thooft wilden
zich echter vele der anders nog al volgzame Raden aan beide
artikelen niet wagen.
Eiudciijk en ten laatste het gemotiveerde voorstel van den
Heer Roosegaarde, toen het publiek bijna weg was: dat er
eene commissie uit dan Raad mogt worden benoemd, om
alle de vernieuwingen en herstellingen aan de stads-gebouwen
naauwkeurig op te nemen en na te zien, en zulks naar aan
leiding van een bij Z.Ed. ontvangen dreigbrief van den met-
seiaarsbaas A. Gerritsen, waarin deze zich tevens als bouw
meester van den beruchtcn muur enz. aan de stads fabriek
bij de Nieuwstadspoort kenbaar maakt, en den Heer R. tot
het herroepen zijner gezegden, omtrent de slechte construc
tie wilde noodzakendoor welke dreigementen wegens een
uitgebragt advies iu Rade, de heer R. natuurlijk den gehee-
Ien Raad gecompromitteerd zag en dus ernstig op het ge
vraagde onderzoek aandrong. Ecnigc Raadshecrcn echter,
benevens de Burgemeesterdie de verdediging van het slechte
werk opnamdoch later toegaf dat het niet volgens 't bestek
was volbragt, concludeerde: dat het maar een particulier ge
schil tusschen den metselaar A. Gerritsen en den Heer R.
betrof, die verklaardezonder gezegden brief, welligt nooit
te zullen hebben gewetenwie dat broddelwerk had uitge
voerd; daar diens naam, noch als aannemer, noch als borg,
in het Contract voorkomt. Verder gaf de Heer R. te kennen,
dat de werklieden in diezelfde fabriek met verkleumde han
den en voeten zaten te arbeidenin een lokaal gedeeltelijk
zonder roedjes of ruiten in de ramenwaarvoor eenige los
aangebragte planken hen voor weer en wind geenszins be
veiligdenterwijl volgens 't bestek alles reeds met 1 Sep
tember in orde had moeten zijn doch zulks werd door den
Heer. Burgemeester alsmede even bevallig geilludeerd. De be
noeming der begeerde Commissie bleef dan ook bij meerderheid
der bekende stemmen achterwege; doch werden Burgem. en
Weth. uitgenoodigdna genomene inspectie, aan den Raad
nader rapport te doen. En wat zeide na afloop hiervan
nu het publiek? Niets bepaalds, want het gesprek liep da
delijk over groote Heeren, die hunne brakken en drijfhon
den zoo lang streelen en verzorgen, als ze hun dienstig zijn.
Ach, ach, die opene deuren!
Men schrijft uit Parijs 7 December: De heer Thiers is in
vrijheid gesteld. De vrijlating van den heer Roger is^even-
eens bevolen. Te vergeefs heeft men naar papieren gezocht
