25 October 1851.
N°. 43.
Een Mik naar bulten.
I.AWDS^OSRiDDERS.-
HALE1D0SK00P
Wij wenschen geenszins te worden beschouwd ais de
krassende raaf, die, op hollen boomstam gezeten, eéne bóóze
toekomst voorspelt. Wij dragen een tamelijk opgeruimd en
moedig hart in den boezemmaar toch gelooven wijdat
er reden is om de teekenen des tijds voor onrustbarend te
houden. Zoo veel bevredigends en bemoedigends een blik
op onzen eigen inwendigen toestand aanbiedt, zoo veel zorg
wekkends levert een blik naar buiten op.
Wij zeggen dit niet niet om angstige gemoederen te ver
schrikken of omdat wij er genoegen in zouden vinden onheil te
spelleDj maar wij achten het nuttig een naderend en drei
gend gevaar bij tijds in zijn geheelen omvang te overzien
om er tijdig in alle deelen kennis mede te maken opdat
wanneer het uur daar is, het plotselinge van den schrik ons
niet bevange en ons de kalmte van oordeel en de beraden
heid die wij dan meer dan immer noodig hebbenniet
beneme. Een gevaar, waaraan wij allengs zijn gewoon ge
raakt, wiens oorzaken wij kennen, verliest veel van dat
schrikwekkende, hetwelk onvoorziene gebeurtenissen, die
ons onverhoeds overrompelen pleegt te vergezellen.
Naar ons oordeel is de toestand van Frankrijk van dien
aard, dat staatsschokken onvermijdelijk zijn, en gansch Eu
ropa met uitzondering van eenige bevoorregte .Janden waar
toe ook het onze mag gerekend wordenrust op zoo wag
gelenden bodem, dat een hevige schok op een enkel punt,
meer dan waarschijnlijk onberekeubare gevolgen zal na zich
slepen. Wij moeten er ons op voorbereiden, gelijk de be
kwaamste Staatslieden van Europa dit onverholen doen om
binnen weinige maanden eene herhaling van de tooneclen van
1848wie weet met welk een gansch anderen nasleep van
gevolgente aanschouwen.
Den opmerkzamen beschouwer kan het niet ontgaan zijn,
dat de toestand van Frankrijk geheel en al onnatuurlijk, en
reeds daarom alleen op den duur volstrekt onhoudbaar is.
Frankrijkherschapen in eene Republiekzou eene ont
wikkeling zijner instellingen en publieke vrijheden doen ver
wachten, die eiken anderen Staat van Europa voorbij streelt.
Beantwoordde de revolutie van 1848 aan haar doel, men
zou in Frankrijk eene merkbare uitbreiding van liberale re
geringsbeginselen zoowel als van de individuele rcg.ten der
burgers moeten aanschouwen.
Het tegendeel is waar. De reactie, die op het bedwingen
van een woedenden opstand volgde, heeft Frankrijk ih eene.
gansch valsche rigting gevoerd, waarin het onmogelijk kan
blijven. Onder den naam van Republiek heerschen er be
ginselen van bedwang, van beteugeling, van verkorting -van
elke voorgespiegelde vrijheid', die men in zoodanige streng
heid te vergeefs in monarchale .Statenbij voorbeeld in En
geland., in Nederland of Belgie zoeken zou. Een dragelijke
Staat van zaken is, in die valsche rigting, niet gehandhaafd
dan door eene buitensporige beteugeiingswet tegen de druk
pers door hét in staat van beleg verklaren der aanzien
lijkste steden en van geheele departementen, door- het
verminken van het stemregt, dat ten grondslag aan de re
publiek was gelegd door het veelvuldig gebruikt-van kanonnen
en baijonnettendoor uitzetting en verbauning van duizende
burgers en vreemdelingen. Om één voorbeeld te noemen
De wereldberoemde dictator van Hongarije, die in het mo
narchale Engeland wordt begroet en met openbare eerbewijzen
ontvangenwordt in de Fransche Republiek geweerdzoodra
hij den eersten voet aan wal zette. Zoodanige toestand is
onnatuurlijk, is valschzoodanige toestand kan niet duurzaam
zijn.
Als vrienden van orde en wettigheid mogen wij onze hulde
btengen aan eene partij, die genoegzame kracht aan de rege
ring heeft weten bij te zetten, om het oproer te bedwingen
wanneer wij inzien, dat dit niet heeft kunnen geschieden
dan ten koste van de onvervreemdbare regten der burgers,
dan ten koste.van de heiligste beginselen, moeten wij öl' het
land beklagenwaar zoodanige maatregelen volstrekt noodig
zijn, of eene partij laken, die ze aanwendde terwijl zij niet
onvermijdelijk waren. Wij kunnen daarover geene uitspraak
doen, bi aar in beide gevallen komt het ons even onbetwist
baar voordat er zeer spoedig een einde moet komen aan zoo
on natuurlij ken staat van zaken.
De president der Fransche Republiek heeft dit gevoeld.
Hoezeer zijne regering tot dus ver geheel steunde op die
zoogenaamde partij van orde, welke wij liever de partij van
bedwang zouden noemen heeft hij gemeenddat er geen
ander redmiddel voor zijne verlorene populariteit overschoot
dan aan den eisch der eigenlijke' republikeinen van aile
kleuren toe te geven, en de beperking van het stemregt op
te heffen. De partij van bedwang waarschuwt hem dat die
eerste stap noodwendig tot meerdere zal leiden. En daarin,
gelooven wijheeft zij gelijk. De herstelling van het alge-
meene stemregt brengt van zelf vrijheid der drukpers,
vrijheid van de uitoefening van het regt van vergadering
mede. De president, alleen bedacht op middelen om zijn
eigen gezag, tegen de constitutie, te handhaven, aarzelt,
naar men beweert, nu hij de gevolgen van zijnen eersten
stap overziet. Hij aarzelt; hij draalt; hij wil niet breken
met eene partijdie hem de middelen van bedwang heeft in
handen gegevenmiddelendie hij tot zijn eigen voordeel
wil aanwenden en toch acht hij zich niet sterk genoeg
omalleen op die partij steunendeen gebruik makende var»
de door haar verleende wapenenzijn oogmerk te bereiken.
Hij wil zijne populariteit herwinnen en verfrisschen aan de
zelfde bron waaruit het eerst zijn gezag voortvloeide. Het
aigemeene stemregt, door zijne hand op nieuw uitgedeeld,
zou het tooverniiddel moeten worden om het gezag van den
neef des grooten keizers boven de wet te stellen.
Het blijkt ten duidelijkste uit deze poging, dat de positie
van Frankrijks regering volstrekt valseh is. De president
en de partij der orde spelen wederkeerig een oneerlijk spel.
Beide gevoelen, dat zij slechts door wederzijdschen steun
kunnen bestaan maar ieder wil zijn bondgenoot als een
werktuig voor zijne eigene oogmerken- gebruiken. De presi
dent wil door middel van de partij der orde of van bedwang
president blijvenwelligt hooger klimmen; terwijl de partij
van bedwang den president wil bezigen om eeoe restauratie
voor te bereiden en tot stand te brengenhetzij van het
legitime koningschap^ der oude Bourbons in den persoon van
den onbeduidénden Hendrit V, hetzij van het huis van Orle
ans. Het een schijnt even onuitvoerbaar als liet ander. Maar
al die pogingenwelke elkander in verschillende rigting door
kruisen, dragen niet weinig bij om den staat van zaken
meer en meer te verwikkelen en te verwarren.
En wat zal nu van dit alles de uitkomst zijn? Niemand
is vermetel genoeg de oplossing van dien bajert met zekerheid
te durven aanwijzen; maar het komt meer dan waarschijnlijk
voor dat de opvolgende maanden van onvoorziene gebeur
tenissen van geweldige schokken zwanger gaan. En het
wachtwoord aan de Seine gegeven, zal het onbeantwoord
blijven aan de Po, aan de Donau, aan de Spree en aan dc
Weichsel
Bereiden wij ons voor om met kalmte net onweer, dat
de lucht vervult, het hoofd te bieden; bevestigen wij onze
instellingen en versterken wij meer en meer de grondslagen
van ons Staatsgebouw en van onze maatschappijen laat het
ons bemoedigen, dat ten alle tijde het Nedelandsch karakter
juist in inoeijelijke oustancligheden zich het krachtigst heeft
betoonden het meest heeft uitgeblonken.
Wij lazen in de Opregle haarlemsche van 17 dezer, uit
Berliin van 14 dezer:
wmm-e berigten.] De ridderlijke huis-orde van
H, henzollem is onder de pruiss.sche orden opgenomenen
bekomt tot zinspreuk wn Fels Meermet toespfhng van
deUitbreiding der magt van het Stamhuisvan ./waben tot
aan de Oostzee. De orde zal worden verleend, ter zake. van
bilndere gehechtheid én trouw en bewezene dmnsten aan
DLjzuimc QMmhuis, en voor het opwekken van een en
^^Trvolgende ge I ehten. De orde' zal in verschillende
ander by vo gende r. vWdeeld. Aan sommige ordetee-
klassen en rangen wo Qf J
bonden 'zijn wluncer de daarmede begunstigden hebben doen
