ïllMte-verkicztageBi*
'Rijksadvocatencïe werkmeiden in de localen van het Dep.
van Oorlog co de portiers in de vestingen met dit onderscheid
-echter, dat de eerstgenoemde on misbaren wachtgeld zullen
krijgen, de andere in hun gewoon doen blijven. Gelaakt
zijn wel de schatters, de ambassadeurs, en de aannemers,
als ieder op zijne manier er van nemende, wat er van te
nemen is de te .hoogc bezoldigingen der Arrondissements 'be
taalmeesters der boden bij' dc ministérijj'n der Commisarissen
des Konings, het cijfer der geneeskundige dienst, verloftrac-
tementeri tafelgeld wachtgeldenmaar hier is het om de
wet, daar om het oordeel der Ministers, dat de Kamer cr in'
berust, dat alles blijft, zoo als het is.
Daarentegen zijn er uit den boezem der Kamer ook voor
stellen gedaan tot vermeerdering van uitgaven en over 't al
gemeen hebben deze soort van amendementen wel zooveel
geluk gehad als die tot vermindering. Zoo gingen met alge-
rneene stemmen of groote meerderheid door: f 1090 verhoo
ging van het tractement van den griffier der Ka uier, f 7U00
voor reparatiekosten aan de vergaderzaalf 2000 toelage aan
de- private en zelfs uitsluitende inrigting voor doofstommen
te St. Michiels-gestelhet a-mandement van den heer Groen
evenwel, om de voorgedragen som voor het Koninklijk Insti
tuut te verhoogénmógt niet slagen. Zoo was de meer
derheid er gansch niet over gesticht, dat het tractement der
gedeputeerde Staten verminderd wordten velen branden
van verlangen om de leden der voormalige Eerste Kamer
pensioen te zien krijgen voor hunne langdurige diensten
door het jaarlijksch trekken van f 3000 bewezen.
Dan genoeg om te zien wat wij vooreerst omtrent bezui
niging te wachten hebben.
Uil Londen is berigt van 19 dezer, dat de kardinaal Wi
seman eigenhandige felicitatie-brieven heeft ontvangen van den
keizer van Oostenrijk den koning van Beijeren en den presi
dent der Fransche republiek. Daaruit büjkt nu zonneklaar,
tot beschaming van alle ongeloovigendat de bcmoeijingen
van ecnen kardinaal louter geestelijk zijn
sTe Leipzig'*, luidt een berigt, p is dc verdère uitgaaf van
"liet democratische dagblad die Spitzkugeln verboden geworden".
Alz-oo," te Leipzig en daaromtrent waren nog eenige schrijvers
en lezers niet bijzonder tevrede niet de bestaande inrigtitigen.
Al zooin den mond dier ontevredenen is als het ware eene
groote prop gestopt, dat ze niet schreeuwen kunnen; welke
maatregel zeker ook hunne ontevredenheid zelve zal smooren
en eene les geeft aan movers en geweldenaren hoe zij degenen
die zich niet gedwee genoeg laten uitschudden klaar kunnen
krijgen. AJzoo, te Leipzig worden schrijvers en uitgevers
gestraft of in veie opzigten van hunne vrijheid beroofd niet
alleen om hetgeen zij gedaan hebben, maar ook om hetgeen
zij nog zouden doen. Alzoote Leipzig beslist de regering
over waar en onwaareven ais in Petersburg, in Rome, in
Constantinopelin Peking. Alzoo, te Leipzig is de regering
bang voor verspreiding van enkel denkbeelden, die het volk
zou kunnen toetsen" aan den eeuwigen toetssteen van natuur
en rede, die het volk verwerpen of aannemen zoude naar
bevind. Alzoo, wat van de persen te Leipzig komt, daar
kan niemand meer op aan. Geen schrijver kan daar vrije
viugt nemen. Misschien is hetgeen op naam van een geacht
man tot ons overkomt, verminkt en gekortwiekt, iets anders
dan die man aan de beschaafde wereld had toegedacht, een
walm in plaats van een licht. Alzoote Leipzig was nog zoo
slecht gezorgd voor de opvoeding der ingezetenen, dat hun
.geen oordeel wordt toevertrouwd
regering hun te lezen gunt.
dan alleen over hetgeen de
Naar wij vernemen zal in 't Deventers Departement der
MaatschTot Nut van 't Algemeen een voorstel worden
gedaan om in vervolg de vacatures bij het Bestuur door
vrije keuzen van de leden des Departemerits te vervullen,
't Geen schier ongelooflijk is, geschiedden die keuzen tot
hiertoe, niet alleen voor 't Bestuur, maar zelfs voor alle
andere vaste commission - uit een viertal door die commissiën
aangeboden. Is het niet ten hoogste vreemd dat in eene
stad wier burgerij zich zoo naijverig op hare regten getoond
en zulk een waardig gebruik daarvan gemaakt heeft, die
bewezen heeft in staat te zijn omtrent hare hoogste aardsche
belangen te beschikkenden leden van 't Nut de bevoegd
heid ontzegd wordt om personen voor de geringste departe
mentale commissiën te kiezen. Te vreemder, te beleedigen-
der zouden wij haast zeggenals men weet dat het Dcven-
tersche departement uit meer dan 200 der beschaafdste en
geachtste burgers bestaat. Hoe is het te veronderstellen dat
deze geeue geschikte keuzen zouden kunnen doen, zonder
aan den leiband van de leden der verschillende commissiën
le loopen Wij gelooyep juist het .tége^iel. Wij kennen
het geheele Departement, dat is alle leden
beter oordeel toe dan de enkele leden der cammissiëo r>
Maar, zal men zeggen de leden der commissies kemnen dc
betreffen beter dan het gros der leden
eenigen schijn; doch behalve dat die zaken
zijn dat een gewoon men-
noch
zaken die haar
Dit heeft zeker
niet van die duizelende hoogte
schenverstand er stil voor zou staan
baar geheim
zou men dus van de overblijvende 7 of 11 leden al
ringe gedachten moeten hebben zoo
of
een ondoordring-
treedt jaarlijks slechts één lid af, en
zeer ge-
- r --- men voor eenige staking
belemmering vreesde, al wierd zelfs iemand gekozen die'
aanvankelijk met den loop der zaken geheel onbekend was.
Lene andere bedenking is, dat de leden der commissiën
zich zoo veel opoffering in de waarneming dier betrekking-
getroosten dat het niet onbillijk is hun de keuze- te laten
van degeeo met wie ze 't liefst omgaan. Men vergunne
ons, onze meening openhartig fe zeggen, zoo als men dat
van ons gewoon is. Wij bekennen dat er eenige betrekkin
gen bij zijndie werkelijk moeite en last veroorzaken
willen aannemen dat inderdaad enkele leden
gen alleen om het nut dat ze daardoor
wezenlijke zelfverzaking vervullen; maar.
°fis die groote zelfverloochening een
L ij zoeken de verdiensten der commissiën hierdoor niet m
vei kleinen noch wraken het dat het lidmaatschap derzei ve
gezocht zij, integendeel achten wij het gelukkig dat de
moeite en last daaraan verbonden door andere omstandighe
den worden opgewogen en begeerlijk gemaakt; maar
zij dan - --
te verkuu
wlJ
die betrekkin -
stichten en met
over't geheel komt
weinig apócryf voor.
zoekc geené knollen voor citroenen
aan -deze-reden dus gewigt genoeg
ook opregt,
verkoopeo. En zou
mogen gehecht worden om het Departement te verhinderen
de geschiktste lellen tot die commissies te benoemen? Dc
hoofdzaak toch is niet aangename gezelligheid maar beharti
ging der belangen aan iedere verschillende commissie omge
dragen. Mag men denken dat het Departement menschen
zou kiezen, die in den omgang volstrekt onverdragelijk wa
ren? Wat meer is, die entente cordiale, die volkomene
eensgezindheid van alle leden een er commissie houden wij
zelfs niet verkieslijk. Bij voorkeur zouden wij menschen van
verschillende zienswijze, van onderscheiden geest wenscheri.
Hierdoor ontstaat wisseling van gedachten en wrijving en
ch in
door
niet
mg, en wordt het oordeel juister en grondiger., waai
de zaak zelve slechts winnen kan. Vergissen wij ons
dan zouden eenige zaken er niet slimmer bij gevaren
zijn zoo er in dé commissies mindere gelijkgezindheid en meer
verschil Van opvatting bestaan hackle.
Wij zijn dus niet alleen voor vrije verkiezingen en hopen
dat het Departement den blaam van daarvoor niet rijp te
zijn zal afwerpenmaar, radicaal als wij zijn, zouden wij
zelfs eene schrede verder willen gaan om coteriegeest te ver
bannen en nieuwe kracht en leven in het Departement te
brengen; en wel door de bepaling dat de aftredende leden
gedurende twee of drie jaren niet weder verkiesbaar zijn.
Wij zijn verzekerd dat dit voor eene vreesselijke ketterij,
voor een rood-rep.ublikeihs.ehen aanslag zal gehouden worden
in een Département waar het gewoonte is ééns benoemd
zijnde voor zijn geb.eele leven benoemd te blijven waar het
door vreemden als eene satyre beschouwd isdat bij de
50jarige feestviering der teekenschoolde Redenaar de leden
dier commissie met hun 20, 30, 40, ja ÖOjarigen onafge
broken diensttijd geluk wenschte. En toch zijd wij genoeg
van het nut van dezen maatregel overtuigd om ons aan de
veroordeeling van het trouwe deel des Departements te wagen.
Is het Lidmaatschap eener commissie werkelijk eene zelf
opoffering; welnu men zij dan kiesch genoeg er iemand niet
langer toe te dringen dan de wet noodig geacht heeft, Is
het iets begeerlijks maak er dan geen monopolie van maal
laat er zoo velen, van genieten als bestaanbaar is. Thans is
men in de zonderbare noodzakelijkheid om de aftredenden,
om het even of ze meer of minder gewenscht zijn, steeds te
herkiezen daar het eene ongehoorde beleedigiog zou zijn
zoo die niet door de commissie boven aan op het viertal
geplaatst, en door de vergadering gekozen wierden.
Maar bovendien ieder mensch heeft zijn bijzonder ihzigt
nieuwe personen brengen nieuwe gedachten mee, die jover-
wogen en het goede er van aangenomen konde worden.
Zoo zoude in de verschillende inrigtingen meer frischheid
meer leven, meer vooruitgang komen; zoo zouden zij beter
op de hoogte van den tijd blijvenzoo zou er vooral meer
werkelijke zucht tot verbetering meer verantwoordelijkheid
ontstaan. Als van zeiven zou daardoor allengskens een groo-
ter getal leden komen die in de commissiën zitting gehad
hebbende, met de inrigtingen meer grondig en van nabij
bekend waren, die bij voorkomende omstandigheden er juis-
