NIEUWS- Ei
ADVERTENTIE-BLAD,
28 Julij 1849.
N0. 50.
5SgSSSK««5
KALEIMSKOOP.
ÏWOllE, DEVENTER
Dit blad verschijnt geregeld alle Zaturdagen. De
prijs ran het abonnement is voor Zwolle, Deventer,
Zutphen en Apeldoorn 7o cent in de drie maanden-
overal elders franco per post87i/jcent. Alle post
kantoren uemen bestellingen aan.
De prijs der Advertenliön is van één tot vijf regelp
50 cent, en 10 cent voor elkeu meerderen regel, be
halve 55eentzegelregt bij iedere plaatsing.
ZUTPHEN, APELDOORN.
De AdvertentiSn moeten vóór Vrijdag middag vier
uur ter Drukkerij te Deventer zijn ingezonden.
Alle toezendingen voor dit blad bestemd moeten
franco geschiedenhetzij door bemiddeling der Post
kantoren, of te Zwolle bij W. E. J. Tjeenk Willink;
DeventerA. Tek Gunne; ZutphenJ. H. Mellink;
ApeldoornB. Gunning.
Met de meeste belangstelling hebben wij dezer dagen
zen de Hisfoire de la revolution de 1848 par A. de Lamartine.
Wij leeren er die gewigtige gebeurtenis meer van nabij door
kennen, en vinden er menige nuttige les en wenk in, die
ook voor ons land en onze omstandigheden van volkomene
toepassing is. Vooral ook leeren wij den schrijver er als
mensch en Christen door hoogachten. Hoezeer, ook ten on
zent, verguisd door dwergen die hem niet begrijpen konden
of wilden, zien wij in hem den man, die met warme liefde
voor het volk bezield is, die de aristocratische aanmatigingen
der regering haat en tegenstaat en, zonder in de socialistische
en communistische overdrijvingen te vallenslechts de we
zenlijke democratie (volksbelang) wil, hetzij onder -eene ko
ninklijke regering of onder eene republiekde vorm is hem
onverschillig. Wij gelooven dat zijne gevoelens bij het ge-
matigdste, verlichtste en onpartijdigste gedeelte onzer natie
weerklank zullen vindenen zouden het een geluk achten
zoo mannen van invloed even onbewinpeld daarvoor durfden
uitkomen. Wij laten zijne staatkundige geloofsbelijdenis hier
met zijne eigene woorden volgen
Lamartine was de zoon van een landedelmanvan de
oevers der Saóne.
Zijne vroege jeugd leverde weinig merkwaardigs op zij
werd met studerenmet reizenmet verblijf op het land
doorgebragt. Hij had zich veel met de natuur, met boeken,
met zijn eigen hart en zijne gedachten bezig gehouden. Hij
was met haat tegen het keizerschap gevoeddit dwangbe
stuur was slechts roemrijk naar buiten, het was doodelijk
en verderfelijk naar binnen. De lezing van Tacitüs ver
vulde zijn hart met afkeer van de dwingelandij van den
nieuwen Cesar. Uit een godsdienstig, koningsgezind militair
geslacht gesprotenwas Lamartine bij de terugkomst der
Bourbons in de lijfwacht des konings getredeneven als al
de zonen van den ouden landadel. De verveling en den te
genzin van de krijgsdienst in vredestijd deden hem zijn
ontslag nemen. Hij hernam zijne onafhankelijkheid en ver
maakte zich met reizen. Eenige bijna onwillekeurige dicht
stukken hadden zijn naam verbreid.' Deze nietige roem had
hem bij de staatkundige mannen van dien tijd, de Talley
rand, Pasqüier, Mounier Roijer-Collard de Brogue, de
Bonald en vooral Lainé in opmerking gebragt. Onder hun
opzigt was hij in de diplomatie getreden. Zijne gevoelens,
die zeer liberaal cn constitutioneel warenmishaagden het
hof. Zijne onafhankelijkheid schaadde zijne bevordering.
Eerst in 1830 werd hij tot minister-plcnipotentiaris van Grie
kenland benoemd.
Na dc Julij-revolutie nam hij zijn ontslag, uit eên gevoel
van achting voor het gevallen fortuin van het koningshuis
dat hij gediend had, en van terughouding voor het klimmend
fortuin der nieuwe koningen die zich verhieven. Hij had
twee jaren met reizen in het oosten doorgebragt. De ge-
zigtskring der wereld verwijdt de gedachte. Het schouwspel
van vervallen rijken bedroeft, maar versterkt de wijsbegeerte.
Men ziet als van eene hoogte de volken, de meeningen, de
godsdiensten, de rijken ontstaan, blocijen en verdwijnen.
Men mei Kt de hand Gods te duidelijker in de geschiedenis
der menschheid. Men ontdekt het goddelijk doel der bescha
ving; men gelooft aan oneindigen vooruitgang. De staatkunde
van de plaats en het oogenblik verdwijnt; de algemeene en
eeuwige staatkunde vertoont zich. Men was als mensch ver
trokken men keert als wijsgeer terugmen voelt de hand
der godheid; de staatkunde wordt godsdienst. Even als men
den bodem en de geheimen der oceanen niet leert kennen
voor de oceanen zijn uitgedroogdzoo leert men de volken
en hunne geschiedenis eerst kennen wanneer zij niet meer zijn.
Gedurende zijne reis in het oosten was Lamartine tot af
gevaardigde van het departement du Nord benoemd. Hij
had zich gedurende twaalf jaren van alle partijen afgeschei
den, slechts de waarheid zoekende, en zich beurtelings voor
of tegen de maatregelen van 't bestuur uitlatendezonder
haat even als zonder liefde voor de nieuwe dynastie; gereed
om haar te ondersteunen zoo zij in den geest der democratic
wilde regeren, die zoowel in regt als in rnagt toenam; ge
reed om haar te wederstaan zoo zij den weg van vroeger
weder wilde inslaan.
De staatkundige grondstellingen van Lamartine waren die
der eeuwige waarheid., waarvan het Evangelie eene bladzijde
uitmaakt: de gelijkheid der menschen voor God, op aarde
verwezenlijkt door wetten en vormen van regering die aan
het grootst mogelijk getal, en zoodra mogelijk aan alleburgers
een gelijk aandeel persoonlijken invloed op het bestuur ge
venen daardoor vervolgens een gelijk deel aan de zedelijke
en stoffelijke weldaden der menschelijke maatschappij.
Lamartine erkende echter het bestuur van het verstand als
hooger dan het ruwe oppergezag van het getal; want, vol
gens zijne meening, was het verstand de afspiegeling dei-
Godheid op het menschelijk geslacht, en de heerschappij van
het verstand derhalve de heerschappij van God. Hij dreef
zijne wenschen niet tot de onzinnige hersenschimmen van ge-
weldadige gelijkmaking door, die voor de tegenwoordige maat
schappelijke betrekkingen onmogelijk is. Hij konde zich
geene beschaafde maatschappij voorstellen zonder de drie
grondslagen, die zelfs door het instinkt schijnen aangewezen,
die groote openbaring der eeuwige waarheden: den staat,
het gezin, den eigendom. Het communisme (gemeenschap)
der goederen, die noodzakelijk de gemeenschap der vrouw,
van het kind, van den vader, van de moeder moet ten ge
volge hebben en het menschelijk geslacht moet doen ontaar
den vervulde hem met afschuw. Het socialisme in zijne
verschillende vormencn in zijn waan van gezegender en
ruimer voortbrengend vermogenbocz'emde hem medelijden
in. De-eigendom scheen hem, wel is waar, verbeterd te
kunnen worden" door instellingen die het ontwikkelen, in
plaats van het te verwoestenmaar het vrije loon scheen
hem de gelukkigste betrekking tusschen kapitaal en arbeid
omdat het loon de vrije overeenkomst is tusschen de waarde
van den arbeid en de behoeften van het kapitaal.
Dc vorm van regering y^as voor Lamartine eene zaak van
ondergeschikt belang. ilcÖis zéker dat -zoo dc constitutio
nele regering van LoDEWi^s-jPuiups de strekking gehad ,haddé;
om allcngskens en opregt'$ijk' de twee of drie groote' zedelijkti
of stoffelijke vcrbcteririgeh', id de tijd vorderde;, te'verv.uï-
len Lamartine de monafgfeiHZoü..'Verdedigd hebben. Want
in zijne kalme en grondige beschouwingen ove\- het gfcluk