:y
NIEÖWS- - Ei
25 September 1848.
N°. 50.
l.
SsS
De Uitgever verzoekt allen die hunne vorige
kwartalen nog niet voldaan hebbendit alnog ten
spoedigste willen, doen, zullende anders de toezen
ding moeten gestaakt worden.
Wal moest «le 0ail>bcie Marner «ïoess?
KALEIflOSKOOP
SWOLiEÖEVÉIÏTËR
Dit blad verschijnt geregeld alle Zaturdagen. De
Prijs van het abonnement is voor ZwolleDeventer,
Zutplien en Apeldoorn Tó cent in de drie maanden
overal elders franco per postSl>/2cent. Alle post-
kautoren nemoo bestellingen aan.
De prijs der Adverlenliên is van dén lot'vljf regels
50 cent, en 10 cent voor eiken meerderen regel, be
halve 55cent zegelregt hij iedere plaatsing.
ZUTFE3EN, AFEt-MïOOKM.
De Adverlentiën moeten vóór Vrijdag middag vier
uur ter Drukkerij te Deventer zijn ingezonden.
Alle toezendingen voor dit blad bestemd moeten
franco geschiedenhetzij door bemiddeling der Post
kantoren, of te Zwolle bij W. E. J. Tjebnk Willink
Deventer, A. Ter Gunne; ZulphenJ. H, Melurk;
ApeldoornD. Gunning.
llc althans kan noch yelcovendal hel een geluk is, zoo
Gouvernement en Vertegenwoordiging ecne Staatsregeling be
ramen, gelijk twee procureurs eenc dading treffen; noch dat
het burgerpligt is, de oogen te sluiten of aan te vamen het-
geen 'men afkeurt; noch durf ik mij vleyen', dat hetgeen he
den, bij den eersten aanlegwordt gemist of verzuimd,
morgen bij den opbouw zat kunnen worden vergoed.
ïnoRCECKKBijdrajjenpot de Herziening der Grondwet.
Eene algeheele en volledige herziening onzer grondweteene
billijke hervorming onzer staatsinrigting, eene noodzakelijke
vereenvoudiging der huishouding van staat waren beloofd.
Den anderen dag had men reeds berouw van die belofte. De
vrees had ze afgeperst. De misbruiken zoowel als de wezen
lijke gebreken der bestaande grondwet hadden de behoefte aan
herziening te klaar doen inzien de bewustheid van hare reg-
ten was te levendig geworden bij de burgerij de druk dei-
belastingen te knellend. Dit alles wist men reeds lang. Men
rekende echter op ,de verkleefdheid der natie aan wet en
orde, op haren afkeer van alle geweldadigheid en bovenal
men steunde op zijne bondgenooten. Nederland zou het sein
niet gevenmaar de mogendheden zouden ook niet dulden
dat Nederland het sein gaf lot verandering in de met zoo
veel inspanning in stand gehoudene orde van zaken.
Doch daar ontviel deze voornaamste stenn. Toen men de
bondgenooten zag vlugten of sidderend wijken voor de ont
waakte volkstem sloeg de vrees om 't harten men deed beloften.
De natie bleef rustig. De wrevel had plaats gemaakt voor
hoop. Nu week ook weer vrees, en van de gedane belof
ten begreep men zoo weinig te moeten nakomen als slechts
met voeg zou kunnen geschieden. De natie had toegestaan
dat men tijd won. Wij hebben er toen voor gewaarschuwd
maar vergeefs. Spoedig bleek het, dat tijd gewonnen ook
hierveef, neen alles gewonnen was. Met die gezindheid
nam het gouvernement de rol op zich van procureur der be
ginselen van vooruitgang, de vertegenwoordiging die van pro
cureur van het stèlsel van behoud. En onder deze tegenna
tuurlijke verwisseling der rollen, werd werkelijk eene staats
regeling beraamdgclijlc twee procureurs eene dading treffen:
lovende en biedende, niet houdende aan beginsels, maar over
leggende, hoe best beide partijen tevreden te stellen.
Men vraagt zich onwillekeurig af, hoe het mogelijk is ge
worden, dat eÉne natie, die zoo lang geduld geoefend had,
cn zich eindelijk, nadat de Koning gesproken had, zooveel
had voorgesteld vrede kon houden bij het leggen van de
laatste hand aan zulk eene grondwet van overeenkomst en
schikking?
Men is waarlijk het moet erkend worden met veel over
ig en slimheid te werk gegaan om die uitkomst te verkrijgen.
Men heeft eerst gerekt cn uitgesteld om liet geduld te oefenen.
Toen heeft men het volk den schrik op het lijf geworpen
dat het geschapen stond, dat het bij eene verandering der
grondwet zijn toestand nog zou verergerd zien. Toen heeft
men het bezuiniging cn vereenvoudiging voorgespiegeld; en
het alzoo tusschen vrees en hope geslingerd houdende, de
eigenlijke zaak zoo lang uitgesteld en toen zij dan eindelijk
in behandeling kwam zoo van alle zijden bekeken cn bere
deneerd en gewijzigd cn al weer bekeken en beredeneerd en
gewijzigd, tot de belangstelling verslapt, en van de hoofdzaak
afgeleid was, en de algemcene roep geworden was niet meer.-
wal zullen wij krijgenmaar: wanneer zal er een eind aan
komen? Wanneer krijgen wij de nieuwe grondwet?
lil deze operatie zijn <le herzieners der grondwet ijverig
ondersteund door de Hollandsche dagbladen. Eerst al hun
best mee kwakende en kefftnde over al het verkeerde, 'twelk
.in de herzienings-ontwerpen gelaten of ingevoerd werd, zijn
zij geëindigd met alles mooi te vinden ten minste verkieslij
ker dan langer dralen (dat, wat juist onze wetgevende magt
beoogd had); 't was al wel, dat men cr dit afhaalde; 't
was oneindig vvenschelijker dit aan tc nemen dan kans te
geven op een coup d état.
Maar, of het niet genoeg was, dat zij op deze wijze, in
overeenstemming met dc Regering, het publiek bewerkten,
dragen zij cr volijverig het hunne toe bij om de buitengewone
leden der Tweede Kamer als 't ware een zedelijken dwang
op te leggen, om niets te doen, dan eenvoudig op het eind
der zitting het hun toekomend traetcmcnt te ontvangen, na
op 12 wetsontwerpen ja gezegd te hebben. Ituigtgeweten,
roeping komt niet in aanmerking. Gij hebt tijd genoeg ge
had zeggen zijom te oordeelenderhalve hebt gij nu maar
aan te nemen. Neen dat oordeelen is nog te veel. Dij de
tegenwoordige herzieningswetten moeten zij ziels eenvoudig neder
leggen, volgens bel Handelsblad, slecht weg moeten zij voor
het oog der natie openlijk daaraan hun zegel hechten. Een eigen
oordeel eene eigene overtuiging omtrent de hoogste belangen
van 't vaderland mogen zij niet hebben, de grondwet, eer
cn eed gebieden het hun wel, maar de Hollandsche bladen
verbieden het, en deze moeten hun meer zijn.
In zijn nommer van laatstleden woensdag zegt het Handels
blad, de handeling van den Voorzitter der Tweede Kamer
waarbij hij dit voorzitterschap ncderlcgt, goedkeurende: de
geu-mxe wetgeving heeft hare taak geëindigd, de grondwetgever
vangt zijnen arbeid aan. Arbeid? En hij zal niet mogen ar
beiden; hij "zal niets mogen doen, dan hetgeen de gewone
wetgeving heeft, bearbeid, en dien ten gevolge voorstelt, aan
te nemen. Dat rijmt niet; maar dat komt er vöor het Han
delsblad, even als voor de Ministers, niet op aan.
De N. R. C. die over 't algemeeB*,vecl eerlijker is, gaat
ook nu met open visicr in den strijd tegen de Arnh. C. die
even als wij begrijptdat de Buitctfgewope itden wel degelijk
geroepen worden om tc oordeelen en; zélfs irt, hoogste ressort
alsmede, dat de verwerping eerwt' ,skj6ti$ lie
ramp kan wezen. J