NIEUWS- Ei
ADVERTENTIE-BLAD.
27 Mei 1848.
N°. 22.
KALËI1HM00P.
Dit blad verscbfjnt geregeld alle Zaturdageo. De
rijs van het aboooement is voor ZwolleDeventer,
Zutphen eo Apeldoorn *75 eent in de drie maanden
overal elder» franco per post8T/2ceut. Alle post
kantoren nemen bestellingen aan.
De prijs der Advertentiën is van één tot vijf regels
50 cent, en 10 cent voor eiken meerderen regel, be
halve 55cent zegelregt bij iedere plaatsing.
De Advertentién moeten vóór Vrijdag middag vier
uur ter Drukkerij te Deventer zijn ingezonden.
Alle toezendingen voor dit blad bestemd moeten
franco geschieden hetzij door bemiddeling der Post
kantoren, of te Zwolle bij W. E. J. Tjbenk Willink
Deventer, A. Teb Gunne; ZutphenJ. II. Mellihk;
Apeldoorn, B. Gunning,
ZWOLLE, DEVENTER,
ZUTPHEN, APELDOORN.
Rir.VKvrr.it Vrijdag 20 Mei.
ESe staat een burgermtm.
Bezuinigingen! Spreek er over uiet een fatsoenlijk man, die
kennis van zaken heeft, en, 't zij om zijnen vetten post't zij
om zijn lidmaatschap van de Tweede Kamer, geregtigd is om
meê te spreken, hij zal u met het voornaamste gezigt van de
wereld en op den toon der innigste overtuiging zeggen: »lie-
nzuiniging is een hersenschim. Geloof' mij ik heb er jaren
«over nagedacht met de fijnste berekeningen is er geen
«f 10,001) te bezuinigen, zonder den gang der zaken te bc-
lemmeren." Ieder opposant, ook onder de groote heeren
spreekt van bezuiniging, zoolang hij opponeert, maar als het
cr toe komen zal, om op te geven wat bezuinigd zal worden
dan blijft het bij algemeene*verzekeringen en wordt hij in
de gelegenheid gesteld ze te maken, dan trekt hij de melk
op. Eene uitzondering maakte de edele Graaf van Recuteren,
die deze tijden, welke hij mede heeft helpen voorbereiden,
niet heeft mogen beleven. 41 ij liet het niet bij algeineene aan -
vallen en uilroepingen; hij beproefde zijne krachten aan eene
puntsgewijze opgave van 'tgeen bezuinigd kon worden, en
had cr weinig dank voor. De overige negen mannen, en onder
deze de heer van Dam van Isselt hadden niet minder de ver
andering der staatsregeling aangedrongen met de noodzakelijk
heid om te vereenvoudigen en te bezuinigen, en nu die ver
andering der staatsregeling voor de deur staat, maant hij het
volk van Nederland aan ora rustig te blijven, onder anderen
ook daarom, wijl uien zich gecne illusion moet maken van
groote bezuinigingen in het huishouden van den staatdieniet
mogelijk zijn; en haalt hier, minder edelmoedig, hetgeschrift
van den overledenen Overijsselsehen Graaf bij, die zich niet
meer kan verdedigen, als behelzende meer goedgezinde,
dan goed berekende opgaven. Zoo gaat het met de meesten;
het ontwerp der nieuwe Grondwet is er ook niet op geschoeid,
en wanneer wij de Engelschc constitutie van Graaf Scihmmbl-
penninck gekregen hadden, zou het er met het budget ook al
niet veel beter uitgezien hebben. Gelukkig hebben wij nu
het woord vereenvoudiging en bezuiniging uit den mond eens
Ministers gehoord, dus van hem die ze moet invoeren. De
Minister heeft ze aangedrongen op grond, dat onze natie zich
onderscheidt door eenen eenvoudigen burgerlijken zin. Dat was
een waar woord. Wij zijn eene burgerlijke natie, een bur
gerlijk volk. Maar onze staat was tot hiertoe een hoog fat
soenlijke staat onder de staten onze staat was een aristocraat
in den volsten zin van 't woord. Uiterlijke praal in een luis
terrijk hof, ambassades, paraderende militairen, tallooze sleep
van ambtenaren en postbcklceders en eenc schatkistdie "t niet
tuigen kon; te meer voornaamheid, hoe schraler de beurs.
Een aristocraat landheer zoekt in zulke omstandigheden hulp
in het verhoogen der pachten zijner meijers, maakt schulden
en neemt hypotheken op; en onze aristocratische staat zoekt
het in het productiever maken der belastingen en mergelt zijne
burgers uit, en maakt schulden en doet leeningen dat moet
veranderen. Onze natie is een burgerman, en een burgerman
woct leven als een burger. Weet ge niet, dat cr geen trot-
seher, ijdeler en verkwistende!' aristocraat is, dan de burger
man, die zich boven zijn stand verheft en een staat gaat
voeren als een groot heer: geen aanzienlijke van geboorte zoo
snoevend op zijn voorgeslacht, zoo pronkerig met zijn geld,
zèo bluffend op zijne manier van handelenzoo ingenomen
met zijn karakter, zoo overtuigd, dat zijne staatsinrigting
zijne godsdienst, zijn onderwijs, zijn zuivel, zijn zijn
alles het beste ter wereld is; die zoo los is met zijn
geld, wanneer men hem beduidt, dat hij ziju fatsoen moet
ophouden.
Onze staat leeft tot hiertoe als een aristocraat. Hij denkt
niet aan de toekomst, maar neemt het er gemakkelijk en goed
van; hij verteert zijne inkomsten en meer, maar vraagt niet
naar het kapitaal en ijver en zuinigheid om het te verbete
ren zijn kleinburgerlijke dingen, waartegen hij altijd eene
verbazende antipathie gevoeld heeft.
De staat moet een burgerman worden zoo als de natie het
is, «die zich door geenen uiter 1 ijken schijn iaat verblinden,"
zegt de minister, «die zich geene behoeften schept, waar aan
«hij of niet, of slechts door betamelijke middelen op den
«duur kan voldoenwien die orde, die zucht van naauwkeurige
«berekening, die zuig voor de toekomst kenmerkt, welke zoo
«bijzonder onzen landaard kenmerken." Die alleen geld over
heelt voor degelijke zaken, en wanneer hij merkt, dat zijne
uitgaven zijne inkomsten overschrijden, niet zijne toevlugt
neemt tot den geldschieter, maar aan 't bezuinigen gaat, en
de tering naar de nering zet.
Maar waarom gebeurt het niet? Waarom blijft het altijd
bij woorden, en waarom, zoo men al iets bezuinigt, blijft
zulks tot de beperking eener academische inrigting van een
f 1000of tot het pensioneren van eenige ondergeschikte
ambtenaren bepaald, volmaakt als een fatsoenlijk man, die,
als hij zegt zich te gaan bezuinigen, zulks altijd met het „voed
sel zijner dienstboden begint? Zal men dan nimmer doortasten
Vooreerst ten minste nog niet, goede Nederlander. De
druk der belastingen, het gevoel, dat zij ondragelijk zijn,
en daarom, ten koste van wien en wat ook, behoorden ver
minderd te worden, zit bij den burger en den arbeidsman,
die klagen, maardulden. En de aristooraatdie regeert
lacht de klagers uit; of voelt zich ten minste niet geroepen
om uit liefde voor derden de vaak zoo netelige en steeds zoo
werkzame (zoo hij zegt) taak te aanvaarden van wezenlijke
bezuinigingen te maken, ten koste van zich zelve, van zijne
goede vrienden en medearistocraten met wie hij zoo dage
lijks omgaat, en ten bate van het volk, van -mcnschen, die
hij nimmer ziet, dan als dienst bewijzenden of aanbiedenden.
Ora wezenlijke bezuinigingen te krijgen moeten eerst de
belastingen ten koste der rijken en hoogste standen gebragt
worden. Dan zal men eerst hooren dat do uitgaven moeten
verminderd worden, wijl de belastigen te hoog zijn opge
voerd; dat de natie onder zulke lasten te gronde gaal; dat
er zonder aanzien van personen moet bezuinigd worden. Maar
dan zal men 't niet alleen hooren beweren, dan zal men 't
ook zien gebeuren. Want de grooten zullen hunne belanden
bij het Gouvernement beter doen gelden en met meer kracht
